270 - Osman Cemal Kaygılı, hakkında pek bilgimin olmadığı biriydi kitabı alırken. Okumaya başlamadan önce de “kimmiş acaba” diye şöyle bir kabaca göz attım hayatına ve yapıtlarına. Bu beyefendi romanlarının yanısıra gazetelerde de çokça yazı tefrika edermiş. Tahminim o ki bu kitaptaki yazılar da o gazete yazılarından derlenmiş olabilir. Tüm yazılar 1930’lar İstanbul’unu anlatıyor bize. Böyle vıcık vıcık bir İstanbul güzellemesi gibi değil de, dönemin gündelik yaşantısını ve İstanbul sokaklarının bilinen isimlerini anlatıyor. Sanki bir kıraathanede oturmuşuz da gelene geçene bakarken o “falancayı bilir misin, filanca da şöyledir” diye anlatıyormuş, ben de dinliyormuşum gibi. İstanbul’u güzellemiş tabii ki yazılarında, ama tahminimce o yıllarda İstanbul’un o dokunulmamış dokusu zaten güzelmiş. Amca olanı anlatmış gibi geldi yani bana, fazlası değil. Zaten o erken Cumhuriyet dönemlerine dair gündelik yaşantıyı okumak normalde de ilgimi çektiğinden bu minik kitabı da keyifle okudum. Hatta Yakup Kadri’nin Ankara’sını okurkenkine benzer bir tat aldığımı bile söyleyebilirim.
