Sözler ve Alıntılar
Ulysses Moore - Buzlar Ülkesi
“Güneş ışınları kötü bir şeyin habercileri gibi bulutların arasından sızıyorlardı. Az sonra tamamen yokluğa karışacaklarını biliyor gibi bir halleri vardı.”
Sayfa 161 - Doğan EgmontKitabı okudu
Ulysses Moore - Buzlar Ülkesi
“Zamanın akıp gitmesi değil,
Kemiren hayatı ve sevgiyi.
Ne de sözlerin değişmesi
Söndürebilir...
Şiir üç nokta işaretiyle son buluyordu.
‘...benim kalbimi,’ diye ezbere okudu Nestor. Zihninin en ıssız köşelerinden şiirin sonunu bulup çıkarmıştı.”
Sayfa 283 - Doğan EgmontKitabı okudu
Ulysses Moore - Buzlar Ülkesi
“Ustaların sırrı çok basitti: hatırlamak. Ama hatırlamak yola koyulduğun anda unuttuğun bir mücadeledir: zaman her şeyi hatırlayamaz. Yanında götüreceğin şeyleri seçersin ve geri kalanları ardında bırakırsın. Hayatta kalman için gereken şeyler vardır, yok etmen gereken şeyler vardır. Bundan fazlasını bilmeyiz. Ama neyi hatırlamak istediğimizi nasıl seçeceğiz? Bunun bir kuralı yok. Şairler güzelliğin, aşkın, duyguların veya acıların hatırlandığını söylerler. Ressamlar renkleri ve geceyi hatırlarlar. Müzisyenler sesleri ve bütün seslerin en güçlüsü olan kalbin atışlarını hatırlarlar. Belki de asıl sır budur: kalbinin sesini ve onu büyük bir hızla attıran şeyi hatırlamak.”
Sayfa 271 - Doğan EgmontKitabı okudu
Ulysses Moore - Buzlar Ülkesi
“Ciğerlerinde kalan azıcık havayı da harcadıktan sonra, kar minaresinden yükselen ve buzul rüzgarlarında yokluğa karışan kederli ezgileri dinlemek için durdu.”
Sayfa 185 - Doğan EgmontKitabı okudu
Ulysses Moore - Buzlar Ülkesi
“Çok kolaydı! Cevaplar zaten orada, parmaklarının ucundaydı. Ama onları kim oluşturuyordu? Ve ne zaman? Ve neden?”
Sayfa 265 - Doğan EgmontKitabı okudu
Ulysses Moore - Buzlar Ülkesi
“Çiçekler ve hatıralar aynı şekilde korunurlar...’ Bilge gülümsedi. ‘Kaybolan kokular ve solan renkler gibi.”
Sayfa 262 - Doğan EgmontKitabı okudu
Ulysses Moore - Buzlar Ülkesi
“Geri döndüğünde kimseye anlatamayacaksan inanılmaz yerler görmenin ne anlamı vardı? Onları tek başına hayal edeceksen hayali yerler görmenin ne anlamı vardı?”
Sayfa 241 - Doğan EgmontKitabı okudu