İlk kitaptan katlarca daha iyiydi. Başlarda çok sıkılmıştım açıkçası çünkü Warner yoktu. Adam, Adam, Adam diye gidiyordu kitap. Ama Juliette'nin güçlerini yavaş yavaş keşfetmesi falan güzeldi. Evet, Kenji bu ikisini bulup Omega Point adı verilen bir yere götürüyor. Adam'ı pek sevmedim hala ama kardeşi James'e bayılıyorum. Çok
Serinin bu kitabını da çok beğendim. Olaylar, kişi analizleri derinleşiyor seri ilerledikçe. Karakter gelişimleri çok başarılı ilerliyor. Özellikle Kenji karakterini her geçen gün daha çok sevmeye başladım. O ünlü baş karakterimiz mızmız Juliet'i kelimenin tam anlamıyla nazlanma, sızlanmayı bırak herkesin derdi var nutuguyla sarsması beni çok mutlu etti. Çünkü bu kızın dertlerinden, tavırlarından ben burdan bıkmıştım Aaron zaten favori karakterim en başından beri.. her cümle sonunda Love demesi beni benden alıyor. Bu kitapta Warner Juliet ikilisine doyduk. Her ne kadar Juliet'in tutarsız ve özgüvensiz karakteri her şeyi zaman zaman bozsa da beklenmedik olaylarla seri eğlenceli devam ediyor.
allahım çok şükür bitti kurtuldum öyle bir reading slump’a soktu ki beni zaman zaman okurken bir yerden atlamak istedim şark görevi bitmiş askerler böyle mi hissediyor acaba
ilk kitaba göre cok cok guzeldi. juliette'in Kafa karışıklığı her ne kadar beni delirtse de kitabı çok severek okudum. özellikle ilk kitapta warner'dan nefret etmiştim ama bu kitapta sürekli onun sahnelerini okumak istedim. adamın juliette'ye olan sevgisini samimi bulmamaya başladım. adamla olan sahnelerde direkt atlamak istiyordum sayfaları. sürekli ama sürekli warner okumak istiyordum. çok şükür tatmin edici sahneleri vardı. özellikle warner'ın adını öğrendiğimde hem çok şaşırdım hem çok sevindim. sürekli onunla ilgili bir alıntı görüyordum.
"Aaron."
"Yes, love."
bu alıntı bu kitaptanmış ve ben bilmiyordum.
juliettenin başta omega noktasından alışamaması ama sonra onlardan biri olması çok gurur verici bir şeydi.
seriyi daha 2. kitapta olmama rağmen çok sevdim. umarım devam kitapları beni tatmin eder.
"İsmimi söylemen çok hoşuma gidiyor, aşkım," diyor.
"Sebebini bilmesem de."
"Adın Warner değil," diye çıkışıyorum. "Adın Aaron."
Şimdi gülümsemesi iyice yayvanlaşıyor. "Tanrım, bu çok hoş."
"Adın mı?"
"Sadece sen söylediğinde."
"Aaron mı? Warner mi?"
Gözleri
