Unutma Bahçesi
Latife TekinUnutma Bahçesi Sözleri ve Alıntıları
Unutma Bahçesi sözleri ve alıntılarını, Unutma Bahçesi kitap alıntılarını, Unutma Bahçesi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Unutmak o kadar kolay mı sandın ¿
Unuttuğu için mi delirir insan,
Unutamadığı için mi?
İletişim Yayınları
Bir daha asla cennet bahçesine dönemeyeceğiz, masumiyete dönemeyeceğiz, Auschwitz öncesine, Hiroşima öncesine dönemeyeceğiz, 1 Mayıs ‘77 öncesine, 12 Eylül öncesine, Sivas öncesine, “hayata dönüş operasyonu” öncesine dönemeyeceğiz! Kurşuna dizilmemişiz gibi, işkence görmemişiz gibi, on yedi yaşında idam edilmemişiz gibi, gece baskınlarında alınıp götürülmüş ve bir daha geri dönmemişiz gibi yapamayız. Çocukluğumuza tecavüz edilmemiş gibi, aşklarımız ve inançlarımız elimizden sökülüp alınmamış gibi, töre cinayetlerinde öldürülmemiş, bilmem kaç kez intihara kalkışıp bilmem kaç kez çığlık çığlığa uyanmamışız gibi karabasanlardan ve defalarca boğulmamış gibi... unutamayız...
Hiçbirimiz geri dönmemeliyiz! Unutmamalıyız!
Unutamayanlar intikamlarını almalı galiplerden, cellatlardan…
Sayfa 261-262 İletişim yayınları
''Vazgeçme mucizesi. Öyle oldu, her şeyi bırakınca her şeyin rengi kendine geldi.''
Her şeyi kendi renklerini kabul ederek seviniz
Uykusuzluğuma bulduğum yegane teselli. : )
Dünyanın geri kalanı uyurken uyanık olmanın büyüleyici bir tarafı vardı. Sanki onların bilmediği bir şey biliyormuşsun gibi.
''Sürekli yeni insan görmek hep rüzgarda kalmaya benziyor. Gözlerimin, yüzümün acıdığı oluyor.''
Bir kitap okuması gerçekleştirirken, tartışmanın hararet kazandığı anların birinde ''İnsanların sığlıklarıyla tanışmayı merak edeceğime Proust'un karakterleriyle tanışmayı yeğlerim.'' diye söz atıldı ortaya. ve tartışma buraya evrildi. Sürekli insan görme
'İlk bakış' yerine 'O an ki bakış' demeyi tercih ederdim.
''İlk bakışın gücüne inanırım ben. O zaman, karşımızdaki insanın ruhu bir kereliğine, asla unutamayacağımız biçimde, en gizli köşelerine kadar aydınlanıyor.''
Bütün hikâyeler, ilk hikâyenin başladığı gibi başlıyor.
''İyi ki unutuyoruz, yoksa yaşayamayız diyen kimdi? Nietzsche mi? Unuttuğu için mi bir atın boynunda buldu deliliği?''
Merafora gerek yok adamcağız komple unuttu her şeyi
“Unutamayacağınız bir şey görüp unutmak isterseniz bir hikâye başlıyor.”
Kötülük bir anda örgütlenip yayılıverir, iyilik güç gösterisi yapmaz, zavallı ruhludur iyilik.
''Bir şeyleri unutmak isteyen insanların iyilikle dolu olduklarına inandığımı sanmıyorsun herhalde, en fazla kötülüğe değmekten korktuklarını düşünebilirim, o kadar.''
Bilmediğim, yepyeni bir yalnızlık dolar içime, her defasında başka türlü acıtır.
İlk bakışın gücüne inanırım ben. O zaman, karşımızdaki insanın ruhu bir kereliğine, asla unutamayacağımız biçimde, en gizli köşelerine kadar aydınlanıyor.
Bütün istediğim yaşayacağım şeylerin sonradan unutacağım hafiflikte olmasıydı.
Ağaçları yanan tepeler geçirdikleri yangını sonradan unutur mu, bilmek isterdim...