Unutma Beni Apartmanı

Hangi dürtüyle bu kitabı raftan indirip satın aldım bilemiyorum. Belki hayatım boyunca bende iz bırakan romanların büyük çoğunlukta yabancı yazarların elinden çıkmış olması; belki de günümüzde kağıt kaleme sarılan herkesin kendince ortaya bir roman koyuyor oluşundan, daha önce ismini duymadığım; herhangi bir romanını okumadığım, bir şekilde rastlayamamış olduğum bir türk yazarın romanını alma konusunda hep tereddütlerim olur. Belki sadece kitabın arkasındaki tanıtım yazısının bir kaç satırı çekmiş olabilir, ya da kapağın güzelliği, kimbilir...

Romanın kahramanı Süreyya'nın henüz bebekken kendisini bırakıp giden annesi Mesude'nin yıllar sonra ona telefon etmesiyle başlıyor. Annesinin gidişiyle babaannesinin sahip çıktığı, büyüttüğü Süreyya, babaannesinin ölümüyle yapayalnız kalıp, gerekmedikçe kimseyle samimi olmadan, sınırları içerisine kimseyi sokmadan yaşayan birine dönüşüyor. Babaannesinden kalan parayla "bir yere ait olma" korkusundan uzun süre otellerde kalıyor, devamlı bir iş sahibi olmaktan kaçınıyor.

İç dünyasını dışarı vurmakta en başarılı olduğu an yazdığı zamanlar, oldukça başarılı romanlar yazıyor ancak insanlardan kötülük görmemenin en iyi yolunungöz önünde olmamak olduğuna inanan Süreyya kimsenin ilgisini çekmemek için romanlarını N.Y. isimli, şımarık, zengin bir kıza satarak, kızın ünlü bir yazar oluşuna tanıklık ediyor.

Yaşadığı evler, hayatındaki insanlar, dostlukları acımasızca değişiyor. Öyle ki, bir seyahat sırasında Barcelona'da tanıştığı ve ilk görüşte aşık olduğunu sandığı Marcel için Barcelona'da yaşamaya başladıktan kısa süre sonra Ada'yı doğurduğunda kendini kafese kapatılmış gibi hissettiği anda kaçıp gidiyor. Kendisini bırakıp giden annesine duyduğu nefret ve özleme rağmen, kendisi de gözünü kırpmadan kızını bırakıp gidebiliyor.

Hiç bir yere, hiç kimseye ait olamayan Süreyya'nın öyküsü bu.

Nermin Yıldırım, aile içi kopuklukları, çocuk istismarını ve çoğu zaman insanlar içinde yaşadığımız yalnızlığı Süreyya'nın dilinden çok başarılı şekilde anlatırken bir tarftan da 12 eylül dönemini kendi bakış açısıyla yansıtıyor. Süreyya'nın yazdıkları ise roman içerisinde keyifle okunan öyküler olarak kitabı daha da zenginleştirmiş.

Elimden bırakamadan, bir solukta okudum. Süreyya'nın yaşadıklarını, hissettikleri öyle anlatılmış ki ben de o ne hissettiyse hissettim, bazen otellerin soğuk lobilerinde oldum, bazen Şişli'nin eski yüksek tavanlı bir evinde televizyonun karşısında oturdum, bazen depremleri hissettim.

Şiddetle tavsiye ediyorum...

Okuduğum en güzel Nermin Yıldırım kitabıydı. Hikaye içinde hikaye, insan içinde yeni bir insan ve hiç bitmeyen bir merakla bir solukta okudum. Yeni bir Nermin Yıldırım kitabını elime almak için sabırsızlanıyorum ve kesinlikle tavsiye ediyorum.

Süreyya'nın sorumsuzlukları, hayatı bomboş bir fanusta yaşar vaziyeti, kendini suçlu görmemesi bunlar küçükken annesi tarafından terkedilmenin sonuçları olabilir mi diye sorgulatan bir kitap. Öncesinde bir çocuğun gözünden annesizlik, babasızlığı görürken ilerleyen zamanlarda çocuğunu terk eden bir anneyi okuyoruz. Herkesten farklı, normal olarak kabul edilen bir çok değerin dışında bir kadın. Kızıyoruz Süreyya'ya ben hatta bir ara lanet etmiş bile olabilirim. Ama kinlenmiyoruz. Aynı Süreyya Saklı Bahçeler Haritası isimli kitapta da karşımıza çıkıyor ayrıca.

Güzel bir yolculuk ve Nermin Yıldırım’la hoş bir tanışma oldu benim için.
Son dönem yazarları arasında başarılı bir yazar. İlk kitabı ile de gerçekten tüm karakterleri ilmek ilmek dokumuş, her birine ayrı özen göstermiş. Hiçbirisini yüzeysel geçmemiş.
•
Kurgu içine dönemsel olarak birçok olay yerleştirmiş, böylece gerçekte yaşanmış olayları tekrar hatırlayarak ve karakterler üzerindeki etkilerini okuyarak daha da içine çekiyor kendisine.
•
Çok severek okudum Süreyya ve Mesude’nin hikâyesini.
Bundan sonra da Nermin Yıldırım’ın diğer kitaplarına mutlaka devam ederim.
Keyifli okumalarımız olsun

Süreyya’yı terk edip giden annesinin bir telefonuyla başlıyor roman. Bir onun ağzından dinliyoruz kendi hayatının bir annesinin. Aynı zaman da romanın içinde farklı romanlar yazılıyor. İdamlar darbeler depremler ikiz kuleler daha neler neler. Kitabı çok sevdim ama en çok bir edebiyat öğretmeni olarak çok sevilen yazarlarımızın hayatlarına nasıl son verdiklerinin anlatıldığı bir bölüm vardı. Umarım dedim bu kitabı daha çok insan okur ve bu yazarların adını duyup etkilenip onları da olur. Süreyya’nın N.Y isimli kıza yazdığı romanların konusu da gerçekten insana keşke uzun uzun okuyabilsem dedirtiyor. Kitap resmen akıp gidiyor okurken içinde bir sürü hikaye bir sürü olay bir sürü karakter barındıran çok yönlü bir kitap ve bence alt yapı kurgu çok sağlam ve planlı. Yazarın kütüpaneden aldığım bir kaç kitabı daha var elimde en kısa zaman da onlara da başlayıp bitirmek istiyorum.

Süreyya'nın bu kadar sorumsuz bir hayat yaşamasına kızsam da hak verdim.Çünkü babasını ölmüş,annesini çekip gitmiş sanırken,bir anda ortaya çıkan öz annesi bütün gerçekleri anlattığında normale dönüyor.O anneye,babaya ve babaanneye ne kadar kızsam da Süreyya haklıydı,bence.Etkileyici ve güzel bir kitaptı.Dili,olay akışı başarılı idi.Keyifli okumalar.

Ah Nermin Ah! Bu nasıl bir roman? Roman içi öykülerden oluşan, herkesin hikayesini ayrı ayrı anlatan bir öykü dizisi gibi.. Aslında bir Anne - Kız hikayesini okuyorsunuz her ikisinin de anlatımından.. Süreyya ile Mesude'nin hikayesine Rıdvan, Çiğdem, Kasım, Nihal, Feraye, Madam Karin ile Kevork, Zinnur, Ayla, NY ve Seher'in hikayeleri de dahil oluyor. Kitap içi kitap gibi, rüya içinde rüya gibi.. Süreyya'nın hayatını okurken, Türkiye'nin toplumsal ve siyasi olaylarını da okuyoruz.. Ve bir kez daha içim cız ediyor yapılanlara yaşananlara... Kitaplarının ismini ne güzel seçiyorsun Nermin Yıldırım onların bile ayrı bir hikayesi var.. Ben yine bir kez daha hayran oldum Nermin Yıldırım'a .

Kitap, yazarın ilk kitabı olması sebebiyle ilk kitap olması açısından oldukça ustaca kurgulanmıştır; ama anlatım öyle yoğun ayrıntılarda boğulmuş ki, sürükleyicilikten ziyade ağır bir seyirde ilerlemekte. Genel itibariyle güzel diyebilirim. Başkahramanımız Süreyya, oldukça değişik bir karakter belki de türüne az rastlanır cinsten. Süreyya'nın hayatını okurken yakın dönem tarihi bilgilerle de bilgi dağarcığımıza yeni bilgiler katabilmek mümkün.

Bu kitabı yorumlamamayı kitaba yapılmış bir haksızlık ( en azından benim için) olarak göreceğim için yorumlamak istiyorum.
Nermin Yıldırım' dan okuduğum ikinci kitap Unutma Beni Apartmanı. İlki Unutma Dersleri idi.
Konuyu açık etmeden yorumlamam gerekirse hayatına büyük bir travmayla başlayan kahramanın yeni travmalara kayıtsız kalarak ve başka hayatlarda da travmalar yaratarak devam ettiği yaşamını gözden geçirdiği ve okura aktardığı süre içerisinde gerek yakın Türkiye gündemi, ülkece kaybettiğimiz değerlere değinerek, gerekse kısa öyküler ile oluşturduğu zengin içeriği sayesinde istekle okunmasına sebep oluyor.
Kahramana hem kızdım hem anlamaya çalıştım. Onun durağan görünen, neredeyse duygudan yoksun hayatı bende çok zengin bir duygu çeşitliliği oluşturdu.
Kitapta en beğendiğim şey galiba yerleştirilen ikinci üçüncü romanların öyküsü idi.
Sonuç olarak herkese tavsiye ederim.
Keyifli okumalar.

Hikayenin bir ucu 60larda başlıyor diğer ucu da 2000lere kadar uzanıyor. Bu tür dönem romanlarının hepsinde olduğu gibi bol bol tarihi acılarımızdan, insan manzaralarından bahsediliyor. Onu yıllar önce terk eden anne ile yapılan bir telefon görüşmesiyle başlıyor kitap ve bu görüşme kitabın çerçevesini oluşturuyor. Telefon görüşmeleri kısa kısa kesilip sonra terk edilmiş bir çocuğun psikolojisi işlenmiş, o çocuğun 40lı yaşlara kadar ne şartlarla nasıl değişimlerle geldiğini anlatıyor. Bu da ikinci bir çerçeve oluşturuyor. En son çemberde ise yazar olan karakterin oluşturduğu başka yaşamlar var. Karakterlerini de mutsuz yaşamlarla cezalandırıyor, ailelerinden ayırıyor. Karakterle benzer bir yaşantım olduğundan içimden bir yerlere dokundu kitap. Gerçekten psikolojiyi iyi yansıtmış, mükemmel tespitlerde bulunmuş. Bu okuduğum ikinci kitabı oldu. Tekrar ne zaman yolum kesişir bilmiyorum ama en kısa zamanda başka bir kitabını da okuyacağım yazarlardan Nermin Yıldırım.

okuduğum ilk kitanı rüyalar anlatılmaz kadar etkileyici değil anlatım yorumlar roman içinde romancıklar..Tüm kitaplarını okumayı düşünüyorum.........