"Hayatla baş edemediğin yerde kendine saklanmak, kendi acına sığınmak ve kesif, kurşun geçirmez bir sessizlikte dünyayı ve her tür onur kırıcı uzlaşmayı bütünüyle dışlamak. Orada kendinden başka kimse zarar veremiyor sana. "
"Bağışlamak yeterli mi peki? Sanmıyorum, belki de sonraki hayatımın uzun yılları o anları gömme çabasıyla geçti, hatta başka şeylerle birlikte büyük bir unutma sürecine dönüştü."
En çok sevgisizlikten, değişmeye zorlanmaktan ve hiçe sayılmalardan kaçtım. Var olmama halimin hem zihnime hem de tenime fazlasıyla acı verdiği durumlarda yeniden varolbilmeyi özleyerek o mekânı terk ettim.