Üstad 'ın ilk sayfalardan itibaren "Diriliş Ruhu" ile içine aldığı, adeta yazılan her cümlenin altını çizmek, özel defterinize not etmek; yetmedi, beyninize nakış nakış işleyip de yaşam felsefesi haline getirmek isteyeceğiniz her yönüyle değerli olan bir kitap..
İdeali olan insan bilir, arada tutunamadığını düşünür, hayalinden vazgeçti gibi yaşadığı, İdealine eş bir insan olmadığı, malayani yaşamlıklarla ömrünü tükettiğine dair her biri ruhu darmadağın edecek kadar güçlü, küçük kara düşünceler ve fikirler.. Üstad'ın deyimiyle "Unutuş"..
İşte tam bu noktada Üstad tekrardan:
-Ama, sen, ey dirilişin kalbine nişan aldığı insan, ey kalbi diriliş atılımıyla nakışlı olan çilekeş er,
Diye ruhuna, içimdeki diriliş ruhuna parlak suretler ile seslenir ve devam eder,
-evet sen, dirilişi hatırladığın zaman, her yönden görünen O'nun lütuflarına erip sert çizgilerinin görünümünden ürkmemeyi öğreneceksin.
Umut ve huzur dolacak içine, korkudan yalvarışa geçip sevince ulaşacaksın. Öz madenin pırıl pırıl parlayacak yeniden.
Diriliş ruhuna sahip bir insan için ne büyük bir teselli, çağa ne de güzel bir tutunamayışlık.. Ruhun karanlıklarından sıyrılıp da kendine mesken edecek bir ruh arayan insanlar için ne de güzel bir dayanak..
Unutma : Sen dirilişi hatırladığın zaman, diriliş de seni hatırlayacaktır..
Sezai Karakoç .
Ne doğru..
Fakat ne acı..
Anları yaşayan kişiler yığını…
Evet, ahvalimiz budur özetle..
Peki, nedir bu halimizin sebebi..?
" Nice insan, hakikatın sesi
