Yerli yersiz meıaforlaşıırılan bu mevcut düzenin kendisi bir
metafor olarak değerlendirilemez mi? Bu durumda mevcut düzenin
dayanığı gerçeklik ilkesinin bir kod, bir sayı ya da bir yorumlama
sisteminden başka bir şey olabilme şansı var mıdır? Marx,
homo oecenomicus adlı hikayeyi yani sistem, değişim değeri,
pazar, artı değer ve biçimlerinin doğallaştırılma sürecini özetleyen
bu miti yıkmıştır. Ancak bunu işgücünü bir eylem olarak ortaya
çıkarabilmek, çalışmanın ("pro-ducere") insanın değer üretmesini
sağlayan özgün bir güç olduğunu gösterebilmek amacıyla
yapmıştır. Oysa bu durumda böyle bir girişimin her türlü insani malzeme, arzu ve değiş tokuş olasılığını değer, amaç ve üretim
terimleriyle kodlamaya yönelik bir simülasyon modeli ya da
nedensiz bir sözleşmeye indirgeme niyetinde olup olmadığı sorusunun
sorulması gerekmektedir.