Üsküdar’ın kimliği , “insan yığınını toplum yapan nüfus değil sahip olduğu kültürdür” cümlesiyle beni hemen kitaba bağlayan yazarın incelikle ,ayrıntılarla yazmış olduğu sosyoloji dalında bir kitap.
Kitap, toplumsal bellekte kadınlar “şehri” olarak kimlik edinen Üsküdar’ı geniş bir yelpazede anlatır.
Kimliği,kültürü,bir kentin kimliğini ve olmazsa olmazlarını tanımlayarak başlayan kitap,Üsküdar’ın kimliğinin analizini sosyal ilişkiler,tarihi,psikolojisi ,sosyolojisi ile yapar.
Bireysel ihtiyaçları karşılayan hane tasarımlarıyla,topluma açık mekanların da fonksiyonunu yitirmiş ve ”seyirlik” olmuş halleriyle,yeni mekânlarıyla öz kimliğine aykırı oluşuna dikkat çeker. Kimliğini,tutarlılığını,tarihi ağırlığını kaybettiğini vurgular.
Geniş bir biçimde Üsküdar’ın tarihi kimliğini açıklayan kitap,coğrafi ,dini ,etnik kimliklerini de irdeler.
Evliyaları, camileri, hamam ve kervansarayları, hastaneleri, medreseleri,çeşmeleri,konak ve köşkleri, sanatçıları, bahçeleri ile Üsküdar’ı yakından tanımamızı da sağlar.
Eğitim,mimari, ekonomi,siyasal durum, psikoloji, ahlak ayrıntılarıyla Üsküdar’ın imajı da tanımlanır.Yaşanılan bir yerin kimliğinin olabilmesi için tarihe bağlı yaşanması gerekir ki kitapta Üsküdar’daki tarihe ait yapıların nasıl yıpratıldığına ya da yok edildiğine dikkat çekilir.
Yazar kitabını şu görüşüyle bitirir “ Üsküdar tarih ve geleneğine uygun olarak ancak bir kültür şehri olabilir."
