Kendisine Medine'de, "Nasılsın?" Diye sorulan kimse, "Eh ne yapalım, garibiz, gurbetteyiz. Gurbet hayatı işte..." derse, o kimsenin tecdidi-i iman etmesi, tövbe etmesi icab eder. O kimse, Rasûl-i Ekrem (sav)'e ve annelerimize, o kadar sahabîlere bir yakınlık duymuyor mu ki, kendisini gurbette sayıyor?