Cemal SÜREYA'nın 1950-1990 yılları arasında kaleme aldığı şiirlerinin derlemesi ile oluşturulmuş kitap.Tutkulu,hüzünlü,hırçın;sevgi,arzu,özlem dolu...
"Şimdi sen gidiyorsun,git./Gözlerin durur mu,onlar da gidiyorlar,gitsinler./Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya/Bir dilim ekmeğin,bir iki zeytinin başınaydı doymamız/Seni bir kere öpsem,ikinin hatrı kalıyordu/İki kere öpsem,üçün boynu bükük..."diyerek savuruyor hasreti dizelere.
"Çık gel birkez daha yıkıntılardan/Çık gel,bir kez daha beni bozguna uğrat..."diyerek,sevmenin biraz da sevilene yenilmek olduğunu hatırlatıyor bizlere.
"Annem çok küçükken öldü./Beni öp,sonra doğur beni..."diyerek,öznel bir çıkışla;kendi annesizliğinin eksikliğini kadınları sevgilisi,kardeşi,annesi yerine koyarak;analığıyla,yarlığıyla harmanlayarak çağırıyor ruhuna.
Ölümünden birkaç gün önce yazdığı ve kitaba ismini veren şiiriyle,"Aldığın bu hayat fena değildir;üstü kalsın..."diyerek veda ediyor tüm yazılmamış dizelere...
