Uyandıran Aşk
Nermin Bezmenİletiler
Çok severdi balıkçıları,
"Denizde hayatını kazanandan" derdi,
"Hiçbir zarar gelmez insana."
Babamın inanışına göre,
Deniz insanın kalbini yıkardı.
Öyle yıkardı ki sevgiden başka
Bir şey kalmazdı yüreğinde.
Babamın yüreği de pırıl pırıldı.
Olmayacak hayaller kurmazdı ama
Bazı küçük umutları vardı;
Son kademeden emekli olmaktı
Bunlardan biri meselâ.
Ve çok mutlu olacaktı
Kıçtan takma motor alabilse,
Emekli parasının bir kısmıyla.
Uyandıran Aşk
"Ne güzel olurdu!"
Diye yazmışsınız,
"Olsaydınız bizlerle."
Sağolun dostlar, sağolun!
Madem ki bize yer varmış
O dost gönlünüzde,
Madem ki hatırlanmışız
Fethiye'nin keyfinde,
Demek ki biz de oradaydık
Ve hep sizinle.
Uyandıran Aşk
Heyhat! Dayanamadı o pırıl yürek,
Yorulmuştu çıkamadı o bahara.
Yüreklerimize acılar ekerek
Gitti sükun diyarına.
Hep derdi: "Fazla bir şeyim yok,
Sizlere bırakacak.
Ama hiç kimse karşısında
Gözleriniz yere bakmayacak."
Evet, fazla bir şey bırakmadı babacığım,
Aslında ne çok şey bıraktı,
Bir ev başımızı sokacak,
Bir sandal, iki kürek,
Birkaç olta, birkaç iğne,
Ve kocaman, pırıl pırıl bir yürek...
Uyandıran Aşk
Aklımdan geçenler
Bir bilseniz neler olduğunu,
Aklımdan geçenlerin.
Boyamak geliyor içimden,
her bulduğumu,
Fırçamı banıp içine
Yosunlu rüyalar görmüşüm,
Ormanın derinliğinde
sular serin.
Gözlerim dolandıkça baygın
yeşil kuytularda,
Ben de olmuşum bir yosun,
Başlamışım salınmaya dalgalarla
Vurana dek başım kumlarına,
Yeşil ormanın dibindeki koy'un.
Kendime gelmişim,
başım bir hoş,
Uyandıran Aşk