Yine bu yaşıma kadar neden okumamışım dediğim bir kitap. Aslında bir de değil iki cilt, neredeyse bin sayfa bu eser, hiçbir bölümünde yarım bırakma hissi vermiyor; aksine bir an önce sıradaki olaya geçmek için can attırıyor.
Bir süre sonra Gremyachinsk köyünde dolaşmaya başlıyorsunuz oradaymış gibi. Hangi bitkilerin yetiştiğini, hangi kuşların öttüğünü, ihtiyar keçinin huyunu köylüler kadar biliyor oluyorsunuz.
(Spoiler Başı) Kitap boyu bir sussana be ihtiyar dediğiniz Şukar Dede için gözler doluyor kitap sonunda. (Spoiler sonu)
Kısacası her kitap kurdunun okuyup kütüphanesine katması gereken iki kitap. 1000 sayfa okunur mu demeyin, su gibi akıyor, hasat veriyor.
"Doğrusu da bu!"
