Bizi bir yerde çalışırken motive eden iki nokta var : Birisi huzur , diğeri de maddi olanaklar . Bu ikisinin birlikte var olması gerekir . Sadece birinin varlığıyla ancak belli bir noktaya kadar çalışırsın . Sonra pes edersin .
Gerçekten ne oldu hayatımızdaki bu insanlara ? Biz hiç mi tanıyamadık ? Hep mi böyleydiler ? Bana kalırsa hep böyleydiler ve biz görmek istemedik . Çocuk gibi , sobanın sıcak olduğunu bile bile parmağını dokundurup yanmak istiyorsun.
" Hayat bize bir yol gösterir . O yolda gitmemiz için bazı görevli kişiler de yollar . Görevli kişiler kimi zaman bize iyilik olarak gördüğümüz şeyler yapar . Kimileri de kötü diye adlandırdığımız karakterlerdir ."
