Uygarlığın Ayak İzleri 1: Rönesans'tan Barok Dönem'e Sanat Dehaları
Celil SadıkSözler ve Alıntılar
Son Akşam Yemeği, İtalya'nın Milano kentinde, Santa Maria Della Grazie Manastırı'nın yemek salonunda bulunmaktadır.
...
Santa Maria, Dominikan keşişlerinin bulunduğu bir manastırdı ve bu büyük duvar resmi, keşişlerin yemeklerini yerken izleyebileceği, manen kuvvetli bir manzara sunmak için yapılmıştı.
Sayfa 28Kitabı okudu
Rönesans, insan aklının içinde bulunduğu kötü ortama verdiği bir tepkidir.
Sayfa 14
Michelangelo Buonarroti
Babası resmi bırakması için ona diğer akrabaları üzerinden baskı yapmaya başladı. Amcaları da işin içindeydi. Michelangelo'yu dövmeye kadar gitti bu iş. Ancak o hiçbir zaman vazgeçmedi. O günleri şöyle aktarıyor: "Babam ve amcam, sanatın aileye girmesini utanç saydıkları için beni sık sık döverlerdi."
Sayfa 55Kitabı okudu
On parmağında on marifet. Matematik, müzik, resim
Aradığı şeyin matematik olmadığını anlayan Leonardo (Da Vinci), hemen ardından müziğe ilgi duymaya başladı. Telli çalgıları öğrenmeye koyulmuş ve merakını en çok cezbeden de lir olmuştu. Babasının desteği ile müzik dersleri almaya başlayıp lir çalmayı öğrendi. Leonardo'nun sesi de güzeldi üstelik. Doğaçlama şarkıları ve liriyle dinleyenlerin beğenisini kazanıyordu.
Sayfa 17Kitabı okudu
Leonardo da Vinci, İsa'nın öğrencilerine, "İçinizden biri bana ihanet edecek." dediği o "anı" resmederek bir ilke imza atmıştır. Bunu görmek oldukça kolaydır üstelik: Esere bakar bakmaz İsa'nın cümlesini yeni bitirdiğini hissedebilirsiniz. Havariler ise aralarında tartışmaktadır: "O sen misin? Yoksa ben miyim?" Aynı konuyu tasvir eden diğer resimlerde statik bir şekilde yemek yiyen figürler görüyorken burada önemli bir âna tanıklık ettiğimizi hissederiz. Eserde hem bir düzen hem de kaos var. Bize bu kaos ortamını deneyimleten ise havarilerin yüz ifadeleri ve el-kol hareketleri gibi pek çok detay...
Sayfa 30
Da Vinci dışa dönük yapısıyla herkesi iyi yönde etkilemeyi başarıyor, güzel giyinip güzel konuşuyordu. Bilime ve tüm canlıların özgürlüğüne inanıyordu. Bu yüzden Floransa sokaklarında gezerken kuşçulara gider, kafeslerdeki bütün kuşları satın alır ve kapılarını açarak hepsini özgür bırakırdı.
Sayfa 18Kitabı okudu
David(Davut) Heykeli
Soderini, bir sabah saraydan çıkıp durmuş, aşağıdan yukarıya doğru heykele bakarak sanatçıya şöyle demişti: "Michelangelo, bana burnu çok büyükmüş gibi geliyor."
Heykeltıraş, Sancaktar'ın yanlış bir noktada, heykelin tam altında durmuş olduğunu ve perspektifin onu yanılttığını hemen fark etmiş ama hiçbir şey söylememiştir. Sol eline bir avuç mermer tozu alıp, dev heykelin başına kadar merdiveni çıktı. Yontuyormuş gibi küçük mermer parçalarından ve mermer tozundan birazını Soderi'nin başına düşecek şekilde bırakıyordu. Soderini, mermer parçacıkları ve tozu yüzüne gelmesin diye birkaç adım yana kaydı.
"Sayın Soderini," diye sordu bir süre sonra Michelangelo, "Şimdi nasıl oldu?"
"Tamam, şimdi içime sindi. Yeniden yaşam verdin heykele."
Sayfa 83Kitabı okudu