Uyku Kuşu
İdris Ekinci
Bir anının iki ucunda bilesin bekleyen kimse yoktur
Sen içine ne taşırsan zaman onunla doğrulur
Helaklı deyişler de sümbül doğurdu çıktı neden?
"hey kaygılı canım" oyluğunda acemi terziler tuhaf desenleriyle
seni örüyorlar
yırtılan bir yerinden hayatın göğünü tutmak için
bir kıblemin olduğunu annemden öğrendim ben
azraili karaya boyayanların bizden olmadığını bir köprü olduğunu
bize dayanıp bize dönen parlak billur bir sütun olduğunu dilinden
nasıl söylemeli susuyor işte defterimdeki hanımeli
az kaldı sıyrıklarımdan bir mahalle kurmaya üst tarafta kaybolmaya
sayardım bir bir ahval kayıtlarını seninle karşılaşmaya
dökülüyor çatlamış tırnaklarımın arasından
bir selle geçiyor önümden dünya
anladım insan koyu bir boşluk taşırmış unutarak boynundan asılı olanı
nereye gitse yüzünden donan okumuş ezberindeki küskün duayı
bizse yitirdik üstümüze gelen o çelimsiz halkayı
ezik bir geçmişti felçli bir çocuktu gözümdeki
annemi özledimdi soluksuz yazlar içinde
annem yürüttü beni çökmüş hatlardan geçirdi açtı penceremi
dünya dedi işte uzat boynunu it gövdeni kendini üşütme
daha neler yıkadım hafta sonunda bu sıkışmış saatte
kafamda ses gölgeleri kırlangıç uykuları tonunu tutturamamış
sürçmeler
dengemi bozan tercüme hareketler çürük imalar
yani içimdeki olmaklar denizini
koşarak çamurdan ayaklarla geçmek yazgısını
daha neler düşündüm Musa'nın asasını