Kalem Tutan Eller

Uykumu Geri Ver!

Ömer Sevinçgül
Dikkat ettim söz söylemek lüzumsuzmuş da mecbur kalmış gibi konuşuyordu yahut vakitsiz uyandırılmış da uykusu varmış gibi.
Reklam
Ve sonunda şunu anlarsın: İnsan bir oyuncudur dünya sahnesinde.
Sayfa 14 - Carpe Diem
Bazı duyguları kelimelere dökme çabası rüzgarı elle yakalamaya benziyor.
Carpe DiemKitabı okudu
Reklam
Ne ses veriyorsun ne de teselli, Eskisi gibi yaşayamam artık. Hiç bir şey olmamış gibi davranamam. Haydi Bekliyorum Ya kendin gel Ya da uykumu geri ver
Insan olmak zor.Bir yük var sırtımızda ölene dek taşımak zorundayiz,ne atılır, ne satılır.Bu bizim trajedimiz.
Sayfa 137 - Carpe DiemKitabı okudu
Yalnız geldin bu cihana, hep yalnızsın, yalnız gideceksin, kabirde yalnız kalacaksın, kimden, kimseden, herkesten sana ne! Herkes yalnız, herkes eriyor, tüke- niyor, bitiyor, gidiyor farkında olmasa da, dinledin mi kalbinin sesini, kulak verdin mi ruhunun sonsuzluk, kalıcılık, beka, ebediyet isteyen feryadına, sen insan kardeşim, sensin önemli olan, senin sonundur, senin sonsuzluk arzundur, buldun mu bir çare, düşündün mü?"
Sayfa 44 - Carpe DiemKitabı okudu
Reklam
Her gece yatarken onu düşünürdüm.Bir an evvel uyusam, sabah olsa da onu görsem derdim.
Sonra aniden bırakıp gittin beni Ne ses veriyorsun ne de teselli Eskisi gibi yaşayamam artık Hiçbir şey olmamış gibi davranamam
Kendimi berbat hissediyorum.Kimseyi mutlu edemiyorum.Ben de mutlu olamiyorum.İcim yaralı.Vicdanimda sürekli bir sızı.
Sayfa 124 - Carpe DiemKitabı okudu
Resim