Tomris'te, hep bir tatminsizlik, içinde dolduramadığı hep koca bir boşluk vardı. Bir eksiklik... Sancı veren, doymayan... Duyarlılık, dünyaya dayanamama... Katlanamama...
(...) Belki bu hüznü kendinden uzak tutmak için, insanları kendine fazlasıyla yakın tutuyordu.