ben insanların en yorgunu
denizin güneşin özlemi bende
bende yaşamanın çalışmanın özlemi
mevsimsiz sevmesini bilirim
vakitsiz düşünmesini
düşünüp düşünüp üzülmesini
gülüşüm bakışım ayrı
üzgünüm biraz yılgın değil
farkındayım olup bitenlerin
Seni saksıda gül yetiştirir gibi
Yetiştirmedik tek başına
Bir limonlukta büyütmedik seni
Kırağı çalmaz diye acı patlıcanı
Salıverdik sokağa
Düşecektin eninde sonunda
İlk günlerde çok hırlaştınız
Sonra sokuldunuz birbirinize
Kaynaştınız karıncalar gibi
Biz de yaşarız dostum
Yaşamaya gelince biz de yaşarız ama
Olmuyor cebimizden kattığımızla eğlenmek
Gönlümüzden katalım
Varlıklı kişileriz
Gönülden yana