"Dün yine bir çuval mektubu karıştırırken içimde bir ağ vardı ve tutuyordum acı sözleri. Tenimde sızlayan bir
Yaraydı özlem.
....insan, içinde biriktirdiklerini anlatmaya görsün, kimler çıkmıyor ki gün yüzüne..."
kalbimde bir yokuş buldum geçenlerde, eskiden kalmış düş kırklığımın telafileri... bakındım ufuk çizgisinden ötelerine doğru. vardı bir yerlerin yalnızları. "bu şehrin yalnızı benim." dedim kendime sessizce.
bu başka bir şeydi mutlaka, kopartılmış bir yaranın izi. yıllar sonra görüldüğünde hatırlanacak olan birkaç ufak ayrıntı. bazen bu bile zor gerçekleşiyor, her şeyi hatırlayabilmek daha çok acıyı gizlendiği köşeden çıkarmak için çaba sarf ediyordu.