Biz çok yalnızdık! Ve galiba yalnızlığın bol gelmesinden içimizdeki bu kalabalık. Öyle korktuk ki yalnızlığımızdan, kimseye bırakmadık!
Okurken sanki bir Cemal Süreya, ne bileyim Turgut Uyar okur gibi hissettiriyor. Alınız, okuyunuz. Yalnızlığınızı bırakınız.
Haydar ERGÜLEN'i ilk defa okudum. "Şiirimizin yeni Can YÜCEL'i" diye bir tanımlama okumuştum kendisi için. olur mu bilemiyorum ama. eğer Türk şiiri yeni bir Can YÜCEL çıkaracaksa bu Haydar ERGÜLEN olur.
*Haydar Ergülen'in kaleminden bizlere ulaşan kedileri üzgün, gazelleri eksik gördüğümüz bir kitap.
Her şiiri destansı, gidişere-gidenlere ve çağımıza bir bir mıhlanmış tomurcuklardan ibaret.
Çok iyi bir şair. Şiir kurgusu ve dilinin mükemmelliğin yanında Haydar Ergün bu kitapta nefesten gazele, serbest şiirden düz yazıya kadar şiirin her türlüsünü başarılı bir şekilde yazarak ne kadar iyi bir şair olduğunu kanıtlamış.
Kitapta kendisine ait o kadar iyi şiir varken, kitaba adını veren şiirin başkasına ait olması da; Haydar Ergülen'in naif ve alçak gönüllü olduğunun göstergesi.
Bu kitap bir çırpıda biter diyemiyorum; çünkü her şiir ayrı güzel ve aklınızda yer etmesi için tekrar tekrar okuyasım geliyor insanın.
Kesinlikle öneriyorum
Küsecek kadar sevmeli insan birini, o gelince küsmeli: nerdeydin bunca zaman, niye sevmedin beni? " kitap kapağı -alıntı- şiir sevenlere farklı üslup, ismi gibi, üzülen kediler kadar şirin, masum. her şiirini sevmedim kabul, ama çok iyi dizeleri var, keyifli okumalar.
Son zamanlarda okuduğum en iyi şiir kitabı oldu. Haydar Ergülen çok naif bir yaratılışa sahip bu zarafet şiirlerindeki her harfin ucunda görülüyor. Dünya beni gerdikçe açıp açıp okuyorum.
