Uzun Beyaz Bulut Gelibolu
Buket UzunerYorumlar ve İncelemeler
Öncelikle kitabı hediye eden sevgili 
Evren e tekrar teşekkür ediyorum. Kitapta Çanakkale Savaşı Anzak ve Türk askerinin gözünden anlatılmış. Bu savaşta her iki tarafta çok şey kaybetti aslında.Bu iki askerin ortak yönü birbirlerine ait ve sadece 3-4 kişinin bildiği büyük bir sırra sahip olmaları. Kitapta geçen satırlar herşeyin özeti aslında :
“Hem ayrıca bu saatten sonra bu acılarla kimin ilgileneceğini sanıyorsun? İnsanlığın 21. yüzyılda sahip olduğu şu berbat derinliksiz tüketici kimliği içinde kim gerçek ve samimi insanlık hikâyeleriyle ilgilenir? Kim? Politikacılar mı? Diplomatlar, tarihçiler mi? Yoksa milliyetçilik ve siyasallaşan dinle gözleri köreltilmiş cahil ve yoksul halk mı? İnsanlar dedelerimize ait bu olağanüstü hikâyenin üzerine akbabalar gibi atlayıp, onu anında tüketecekler, bize kan ve acıdan başka bir şey bırakmayacaklar Viki. Yeni milenyummuş, 21. yüzyılmış... Hepsi palavra!"
Bu satırlardan sonra bende bazı sırların hiç bilinmemesi sonsuzluğa karışıp gitmesi gerektiğini düşündüm. En doğrusu ve yapılması gereken buydu çünkü.
Sevip ile sevmemek arasında kararsız kaldığım bir kitaptı. Aslında sanırım pek sevemedim. Buket Uzuner'in en iyi kitabı değil kesinlikle. Ayın En Çıplak Günü adlı öykü kitabı ve Balık İzlerinin Sesi romanını çok daha fazla sevmiştim. Çanakkale Savaşı ya da Gelibolu hakkında bir kitap okumak isterseniz de Turgut Özakman'nın Çanakkale ile ilgili olan kitabını öneririm. Kitap açıkçası bilmediğim bir şey anlatmadı. Kurgu bakımından ise bir olmamışlık hissi vardı. Yeni Zelandalı karakterimizin neyi bu kadar dert edip, Beyaz Hala'nın değişken cevaplarından ne anlamam gerektiğini kapamadım. Hoşuma giden sanırım Anzak askeri ve bizim Türk askerinin ailelerine yazdığı mektuplardı. Herkes tarafından seviliyor ama okuduğum zamandan mı yoksa iş yoğunluğundan dolayı mı bu kitabı sevmedim. 
Uzun Beyaz Bulut Gelibolu 
Buket Uzuner
Çok çok sevdim yine bir Buket Uzuner eserini.
Buket Uzuner’in dilini, ideolojisini, aktarımını, okura okurluktan öte izleyicilik vasfı veren betimlemelerini çok sevdim.
Karakterlerin her birini tanıdım, oldukları gibi zayıflıkları karanlıkları güzellikleri tatlılıklarıyla sevdim.
Biraz da sinir oldum kitaba.
Gereğinden fazla yer verilmiş şive yazınına;
Okuyucu 20 sayfa önce yazılan bir anı unuturmuş gibi tekrar edişlere
Çocukluğumda masal gibi defalarca dinlediğim ve en sevdiğim baş kahramanım Atatürk’ün gereğinden fazla övülmesine
Hikayenin arasında aniden beliren ve gereğinden uzun tutulmuş ideolojik bölümlere (ki benim ruhuma uygun olmalarına rağmen)
Ders verircesine ‘doğru’ yöne çekmeye çalışan üsluba…
Tüm bu sinir olmuşluklarımın hepsini aynı zamanda çok sevdim :) Tutarlı karakterler, tarih ve kültüre uyumlanmış konuşma dili zenginliği, özlediğim kahraman Atatürk’ü yeniden okumak, keşke dünya anlasa şu insani perspektifi diye diye içselleştirdiğim fikirler…
En çok da kelimeleri, cümle yapılarını duygu ve anları en canlı şekliyle anlatan yazarlık yaratıcılığı…. Çok sevdim
