Ah o aklımızı çelen küçük olasılıkların peşinde sürüklenirken esir olduğumuz duygu karmaşası! Ah bazen sonunda pişmanlıktan kıvranarak andığımız ‘ya öyleyse?’ yolculuklarımızın yüksek bedelleri!
Bir sene içinde bu kadar büyümek doğru mudur? Bunun cevabını ben bilmiyorum ama hayat verecektir.
Fakat edindiğim kanaate göre, beşer (insan) denen varlık, zannettiğimden de zayıf, çaresiz ve yalnızmış meğer.
"Adil olmak dünyanın en büyük eziyetidir. Ama bir defa muvaffak olursan, gözündeki perde kalkar, vicdanında körlük biter , artık hür olursun fakat bundan sonra tüm namussuzları çıplak görmek zorunda kalırsın "