Kendi yorumumu paylaşmadan önce Ulu Önderimizin Anzak askerlerinin annelerine yazmış olduğu bir mektubu burada paylaşmak istiyorum;
“Bu memleketin topraklarında kanlarını döken kahramanlar!
Burada, dost bir vatanın toprağındasınız. Huzur ve sükun içinde uyuyunuz. Sizler, Mehmetçiklerle
yanyana koyun koyunasınız. Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar! Gözyaşlarınızı
dindiriniz. Evlatlarınız bizim bağrımızdadır. Huzur içindedirler ve rahat uyuyacaklardır. Onlar bu
topraklarda canlarını verdikten sonra, artık bizim evlatlarımız olmuşlardır.”
Bu mektubu paylaşma sebebim aslında konuyu daha iyi anlayabilmemiz, Türklerin ve Anzakların düşman olmadığını anlayabilmemiz içindi. Şimdi kitap hakkında kendi yorumumu paylaşmak istiyorum.
Yeni Zellanda’dan, Çanakkale Savaşı’nda kayıp olan dedesinin hikayesini öğrenmek için gelen Viki ile Türk askeri Alican Çavuş’un kızı Beyaz’ın bir noktada birleşen hikayesini okuyoruz. Kitap hakkında aslında yazmam gereken bir kritik nokta daha var ama spoiler vermek istemediğim için o kısmı atlıyorum.
Okurken boğazımın sık sık düğümlendiğini söylemeden geçemeyeceğim. Özellikle Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün bahsi her geçtiğinde ağlamamak için kendimi çok zor tuttum.
Atatürk bizler için ne kadar önemli bir liderse Anzaklar için de o kadar önemli bir lider olduğunu bu kitapta görmekteyiz.
Bu kitap vesilesiyle vatanımızı bizlere armağan eden başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyor ve teşekkür ediyorum.
