Kitap olmak için kısa (94 sayfa) mektup olmak için uzun olan kitap, orta yaşa ulaşmış, senagalli öğretmen bir kadının eşinin öldüğü günü arkadaşına mektubunda anlatmasıyla başlıyor. Ve "hatırlıyor musun?" diye sora sora kitap, mektup olmaktan çıkıp, anlatıma dönüşüyor. Ana tema kadının kocasının onun üzerine 'kızının arkadaşını' kuma olarak alması. Mektubun içinde arkadaşının da hayat hikayesini bizimle paylaşıyor. Yazar bir kadın hakları savunucusu. Yazdığı üzere gördüm. Gerçekten 'kadın olmak çok zor' ama Senegal'de olmak daha zor. Ona katıldığım bir çok yer var. Sadece bazı gelenekleri 'İslam öğretisi' sanıyor olması hoşuma gitmedi. Bu kitabı okuyan birisi 'İslam hükmü bu' zannedebilir. İlginç gelenekler mevcut. İslama zıt hiç bir gelenek bizi ilgilendirmez oysa. Zannediyorum yetiştiği ortam gereği - eğitimli olmasına rağmen- yazar İslam ile gelenekleri birbirine karıştırmış. İlginç bir şekilde bu kadına haksızlık yapılan noktalarda, sisteme, devlete ve düzene kızmış. Bu doğru. Ama sonra araya şıkıltırdığı cümlelerde 'İslam geleneği olan bu durum' diye sıkıştırmış. Her dediğine katılmamakla birlikte yaşanılan olay kalbinize işliyor. Üzülüyorsunuz. Senegal kültürü gözleriniz önüne dökülüyor. Halinize şükredip, onlara dua ediyorsunuz. Modern bir devlette (!) eski geleneklere bağlı yaşamaya çalışmak. Farklı farklı adetler! Ne zor..
