Balzacın en kusursuz romanım dediği kitabı okudum, cidden de kusursuzdu. Biraz betimlemeler ağırlıkta olsa da romanımızda kocasıyla mutlu olmayan ama buna karşı hem kocasına hem de çocuklarına ihanet etmeyen bir kadın Henriette, ve karşı tarafta ona aşık olan genç bir adam Felix.
Gerçi buna aşk diyebilir miyim bilmiyorum fakat ileriki sayfalarda, Felix, Markiz Dudley adında ingiliz leydisiyle tanışıyor. Bunu Henriette'ye açıklarken; "Ruh sizin, düşünceler sizin temiz aşk, gençlik, ihtiyarlık hepsi sizin, geçici tutkuların arzuları ve hazları da onun." Diyerek iki kadından bahsetmesi. Beni nedense Felix'ten nefret ettirdi.
Henriette, içinde onca acı barındırırken, en büyük acıyı Felix'in verdiğini söylüyor. Ve sonlara doğru bir mektubunda Felix'e, "Elvada Kalbimin biricik sevgilisi!" Diyor. Tartışmasız, en büyük, en saf, en yüce sevgi Henriette'nin sevgisiydi.
Honore de Balzac severiz kendisini… 
Vadideki Zambak