Vahşetin Çağrısı
Jack LondonVahşetin Çağrısı Sözleri ve Alıntıları
Vahşetin Çağrısı sözleri ve alıntılarını, Vahşetin Çağrısı kitap alıntılarını, Vahşetin Çağrısı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her şey karmaşa ve hareket halindeydi ve her an hayati tehlike vardı.
"Göçebe misali gelir eski özlemler, Aşındırır alışkanlığın zincirini; Uzun kış uykusundan tekrar Uyandırır içindeki vahşiyi."
Bir budalayla yapacağı budalalıkların arasına girmenin hiçbir işe yaramayacağını biliyordu.
Tekdüze bir hayattı, makine gibi bir düzenle devam diyordu. Günler birbirinin neredeyse aynısıydı.
Uzun kış geceleri gelip de kurtlar avlarını alçak vadilere kadar takip ettiğinde, ayın donuk şavkında veya soğuk ışıklarla parıldayan gökyüzünün altında, sürünün başında, arkadaşlarının üstünde dev gibi koşarken, kaim boynu söylediği genç dünyanın şarkısıyla kükrer. Sürünün şarkısıdır bu.
Buck acımasızdı. Affetmek daha yumuşak iklimlere özgüydü.
Demek töre buydu. Dürüstlük sökmüyordu. Bir kere yıkıldın mı, sonun geldi demekti.
Başının üstünde soğuk alevlerle yanan kutup ışıklarıyla, buz dansından sıçrayan yıldızlarla ve kar örtüsünün altında donmuş ve uyuşmuş toprakla, Eskimo köpeklerinin bu şarkısı hayata bir meydan okuma olabilirdi.
Bu içinde büyük bir boşluk bıraktı, bir parça açlığa benziyordu; ama bu boşluk ona bitmek bilmeyen bir acı veriyor ve yemekle de doldurulamıyordu.
Orayı pek çok adam aramıştı, ama pek azı bulabilmişti; gidip de dönemeyenlerin sayısı ise bir hayli fazlaydı.
John Thornton ölmüştü. Son bağ kopmuştu, insanoğlu ve arzuları artık onu bağlamıyordu.
"Kelimelerin diliyle değil, sevginin diliyle vermişti cevabını."
Hayatın gerçekleri daha acımasız bir hal almıştı
“Tüm sıradan acılara karşı duyarsızlaştı…”