Vahşetin Çağrısı
Jack LondonSözler ve Alıntılar
Sevgiyi bulmuştu ilk defa. Gerçek, candan, içten sevgiyi.
Sayfa 72Kitabı okudu
Yaşamın doruğunu belirleyen ve ötesinde başka yükseklik bulunmayan, bir büyük kendinden geçme vardır. Ve yine yaşamın öylesine bir çelişkisi vardır ki, bu kendinden geçme, bireyin en hayat dolu olduğu bir anda, yaşadığını tamamen unutmasıyla olur.
Sayfa 40Kitabı okudu
O acımasız gösteriyi her seyredişinde aldığı ders hep aklına geliyordu: Sopa kimdeyse, kanun onun elindedir.
Kendi perişanlıklarının büyüklüğü karşısında, hayvanların çektiği acıya duygusuz kalıyorlardı.
Sayfa 65Kitabı okudu
Ne kadar tükenmiş ve zayıf düşmüş olduklarını yeni yeni fark ediyorlardı.
Sayfa 56Kitabı okudu
Ölümün bir hareketsizlik, yaşayanların hayatlarından çıkıp uzaklara gidiş olduğunu biliyordu.
Sayfa 102Kitabı okudu
Çok güzel bir ilkbahar havası sürüyordu. Ama ne hayvanlar ne de insanlar bunun farkındaydı… Kışın ölü sessizliği gitmiş; yerine, baharla uyanan hayatın neşeli cıvıltısı, sessiz coşkunluğu gelmişti.
Sayfa 67Kitabı okudu