Yaklaşık ortaokul-lise çağları için yazılmış diyebilirim ama okurken herkes keyif alabilir. Belli bir noktaya kadar, dilinin de basitliğinden ötürü olsa gerek, dünyaya uyum sağlayıp hakkında bir şeyler öğrendiğimiz, genel olarak sakin ilerleyen ve aynı şekilde de bitecek bir kitap gibi düşündüm lakin son yüz sayfada adrenalin yükseldi ve bitirdiğimde bir "hmm..." dedim açıkçası :D
İnsanlara İkiAyak, ilkbahara YeşilYaprak, veterinere Kesici demeleri, arabaları çok hızlı hareket eden Yaratıklar sanmaları, mesafeleri "kuyruk"la ifade etmeleri, birilerinden bahsederken "pati"yi kullanmaları çok tatlıydı. Bir diyalog geçtiğinde yazarın "... dedi" yerine "... diye miyavladı" ibaresini kullanması da çok hoşuma gitti. Zaten kedileri çok seviyorum, bu kurgu da bana gerçekten onların gözünden bakıyormuşum gibi hissettirdi. Hatta acaba gerçekten bütün zorluklarına rağmen vahşi hayatı daha mı çok seviyorlar, sorusunu da sordurtmadı değil. Kim bilir?
Sabırsızlık içinde olmasam da ikinci kitapla bu bol patili hikayeye devam etmek istiyorum. Merak edenler varsa bir göz atabilir.^^
