Menekşe Toprak, ilk kitabı elimde. Kendisini de ilk kez duydum. Yazar hakkındaki her şeyi kitap sonrasına bırakıyorum. İlk öyküsünü açıyorum. Kitaba ismini veren öykü, “Valizdeki Mektup”. Yeni bir eve taşınma, valiz, mektup... konu kafamda canlanıyor. Bir de Almanya lafı giriyor öyküye. Tedirginlik doluyor içim. Biraz da sıkıntı. Güzel üslup kritik noktayı geçmemde etkili oluyor ama. Hızla Almanya’nın II.Dünya savaşı yıllarına gidiyoruz. Yazarın anlatımı oldukça akıcı. Nereye isterse, bir gönüllü hale getirdiği dimağımı taşıyor da taşıyor. Ve güzel kurgulanmış bir son.
“Güzel Bir Gün” ikinci öyküsü. Kahramanın halini çok güzel aktarmış. Sahne geçişleri çok sahici. Anlatıcı kullanmada ustalık hemen dikkati çekiyor.
Tam dokuz öykü var kitapta.
“Bilinmeyene Yolculuk-1 ve 2” biri birinin devamı iki öykü. Zaman, mekan, tasvirler, kurgu; bir öyküyle alakalı ne gelirse aklınıza artık, beni mest etti. Gönül musluklarımı açtı.
Yenilerden çok sağlam kalemler var. Onları okumam lazım, diye bir kararım vardı, iyice pekişti bu.
