“Ben olmak” bir varlık fazlalığıdır. Sonraya ait bir durum olarak yazı, bu varlık fazlalığının kayıtlarının tutulduğu bir çağrıyla tüm zamansallık biçimlerini , dilin apansız çağrılması gibi zayıf ve anısız bir bellek eşliğinde bir oluk, bir iz olarak kateder.”