Varoluş ve Psikiyatri
Engin GeçtanSözler ve Alıntılar
Yalniz kalmamak için başkalarıyla beraber olma gereği, birçok insanin gerçekten seçmedikleri insanlarla birlikte olmalarina neden olurken, insan Andre Gide'in sözlerini hatirliyor: "Kendilerini tek başına kalmiş bulmaktan korkan insanlar, kendilerini hiç bulamazlar."
Çocukluk yıllarından alacağı olmayan bir insan düşünemiyorum.
Mutlu insan için saat çalmaz!
Yaşama anlam katabilme gücü, yaşamın anlamsızlığını kabul etme yürekliliğiyle etkinlik kazanır. Ama çoğu zaman insan bu ürkütücü gerçekle yüzleşmektense, kendisine yabancılaşma pahasına geliştirdiği by-pass sistemleri içinde sıkışıp saklanmayı yeğler. Yaşamın anlamsızlığıyla yüzleşmek yerine yaşamın anlamsızlığını tartışır. En azından üst sistemlerin beklentileri göz önünde bulundurulduğunda, insanın kendisini süreç olarak gerçekleştirmesinin her zaman mümkün olamayacağını tabii ki kabul etmek gerekir. Ama sanırım önemli olan, kendimizi ne zaman yaratıp ne zaman sattığımızın farkında olabilmek.
Kim ki kendini geride tutar, o her zaman ön plandadır. Kim ki kenarda durur, o her zaman bir yerdedir. Kim ki kendini göstermeye çalışmaz, o her yerde görünür. Kim ki kendini tanımlamaz, o her zaman seçkin kalır. Kim ki yaptıklarıyla böbürlenmez, ortaya çıkardıklarının değe ri kalıcı olur.
Yalnızca yaşamdan vazgeçmeye istekli ve hazır olan, yaşamın gerçek tadını alır.
Pek çok insanın ego sınırı, narsisizmlerini okşayan sözcükler karşısında çabucak eriyip yok oluverir. Egoların birbirine geçmesiyle yaşanan ve bastırılmış düşmanca öğeleri içeren bu olgunun kültürümüzdeki adı "samimiyet" gibi sıcak bir sözcük. Birbirini karşılıklı kullanma eğilimlerinin etkisinde yaşanan ve çoğu kez bilinçdı- şı sadist-mazoşist öğeler de içeren bu olgu, ego sınırlarının kaybolmamasına rağmen bu sınırların algılanmadığı "birlikte varo- labilme" sürecinin otantik içtenliğinden yoksundur.