"Şiir bir sanattır, sanat şiir gibidir.”
"Hepimiz, kimi zaman aramaktan vazgeçtiğimiz kimi zaman pes etmediğimiz ve bir şekilde birbiriyle çakışan yolculuktayız. Herkes, birbirinin hayatına bir şekilde dokunuyor ve bu dokunuşlara anlamları yükleyen yine bizleriz. Hayatımızın her adımında olduğu gibi her sonuç, bizim seçimlerimizin sonucu… Tüm duygusuyla, her saniyesiyle bu hayat, her birimizin hayatı ve biz çoğunlukla susmayı seçiyoruz. Konuşunca anlaşılmamak, susunca çözülecek sandığımız problemler ordusunda yaşıyoruz. Her sessizlikte bir çığlık, her suskunlukta milyonlarca anlam var.”
Uzunca bir yol, karmaşık, bol yük bırakmalı ve yepyeni sorumluluklar almalı kıvrımlı karmaşalar; birbirinden güzel destekler ve birbirinden güzel algı değişimleri… Koskocaman sözcük tamlamaları ve buluşmaları… Kendimi bildim bileli bir şeyler yazıyor, kimi tabirle karalıyor ve kimi tabirle döktürüyorum. Ama bildiğim net bir şey var ki oldum olası yazıyorum! Bazen çevremdekileri dinleyerek, bazen yakınlarımın güzel-kötü anlarına şahit olarak, bazen gözlemleyerek, bazense kendi iç dünyamla nadir de olsa başbaşa kalarak yazıyorum. Küçük Ozan’ın eski günlüklerine bakınca bile (bazen o her şeyi dünyanın tamamı zannettiğim hallerime gülsem de) "Ne farklı görüyormuşum dünyayı, ne farklı gözlerle bakıyor ne başka çerçeveler çiziyormuşum.” diyorum. Tüm bunların getirileri ve hayatıma ince dokunuşlar da dahil olmak üzere bir şekilde dokunan bir sürü insan oldu (karşıdan karşıya yan yana geçerken şahit olduğum konuşmaların içeriklerindeki insanlar dahil) bu insanların her biri, bir şeyler kazandırdı bana. Her şey için minnettarım hayata ve ne olursa olsun bir şekilde yanımda olan, hayatıma kıyısından kenarından dokunmuş herkese sonsuz teşekkürler. Bir ince çizik saklayan göğsümden, nadiren sivri olabilen dilimden dökülen nice sözcük dizisi ve binlerce dize… Vaveyla umarım düşünmeyi sağlar bir şekilde. Ve Vaveyla umarım benim gibi birçok insanın da iç çığlıkları olur. Sevgiyle…
