Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur
Faruk DumanVe Bir Pars, Hüzünle Kaybolur Reviews
You can find Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur reviews, Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur book reviews, Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur ratings on 1000Kitap.
Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur
Faruk Duman’dan Sus Barbatus! 1’den sonra okuduğum 2. kitap…
Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur; 17 bölümden ve 87 sayfadan meydana geliyor.
Kitap, "1974'te, Beypazarı'nda vurulan son Anadolu Parsı'na adanmıştır." ithafıyla başlıyor.
Kitapta adına yer verilmeyen bir delikanlının, annesinin
Yıllardır kitaplığımda okunmayı bekleyen bu kitap yazarın da kalemiyle tanışma kitabım oldu. 92 sayfalık bu kısa romanın güzel bir başlangıç olduğunu düşünüyorum. Zamanla yazarın diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum.
Öğrenim hayatı, sonrasında askerlikten sonra çocukluğunun geçtiği köye dönen gencin ruhsal dünyasındaki dalgalanmaları ve doğayı gerçek ve masalsı tasvirleri ile okuyoruz. Köyün dışında olan evi, çocukluğu, erken kaybettiği babası ve annesi... Ama köyden çıkışından sonraki hayatı ile ilgili herhangi bir detay yok. Yakınlara yeni yapılan bir ev ve baba, oğul ve kızdan oluşan aile. Biraz sıradışı, ilginç komşuları.
Genç ile sisli orman arasında bir bağ var. Orman onu çekiyor, davet ediyor. Oysa ormanla ilgili çocukluğundan duyduğu merak uyandırırken korkutan anlatılar var. Ve genç bir gün o parsı görür, zamanla dost olur.
Masalsı kısa akıcı bir roman. Zaman geçişleri gayet güzel. Özellikle ormanla ilgili betimlemeler okurken o atmosferi yaşatacak kadar etkileyiciydi. Kitap bende pek çok soru işareti de bıraktı. Belki de güzelliği biraz da bundan ötürüydü...
Hayat çok büyük bir hayal kırıklığıdır. (Sayfa 72)
Faruk Duman kalemini sevdiğim yazarlardan. Kitaplarında nevi şahsına münhasır bir kalemi ve kendine özgü bir yazım dili, kelime seçimi vardır. Ben şahsen seviyorum uzun noktalı, ayraçlarla ayrılmış, monolog tarzı yazımını.
Kitapta yazarın sevdigi dağ başında bir mekan, sis ve soğuk teması, doğa ile iç içe bir anlatı, eşkıyalık, kız kaçırma, hayvanlara olan bağlılık mevcut. Bence bu roman severek okuduğum Barbatus üçlemesi için bir basamak diyebiliriz.
Pars'ın (leopar) eskiden panter ve aslanın çiftleşmesi ile ortaya çıktığı düşünülüyormuş. O yüzden ismini aslan(leo) ve panter(panthera) kelimelerinin birleşiminden almıştır. Yazarın doğayı ne kadar sevdiğini kitabı Türkiye'de görülen ve 17 Ocak 1974'te Beypazarı Ankara'da öldürülen son parsa adamasından anlayabiliriz. (Azıcık Google'a sorunca aslinda daha yakın zamanda 2009'da Toroslar'da 2019'da Şırnak'ta Cudi Dağı'nda fotoğraflansa da bakanlıkça koruma nedeniyle Anadolu Parslarının yeri paylaşılmama karari alınmıştır).
Anlatımda çoğu zaman gerçek/hayal kavramı içbiçe geçmektedir. Ama yazarın anlatım dili sayesinde 2 saatte bitecek keyifli bir kitap haline geliyor. 1974 Ardahan doğumlu yazar kendi doğduğu yıl resmi varlığını yitiren bu güzel kedicik ekseninde bize güzel bir sergüzeşt sunuyor. Kitabın sonlarına doğru iyice şaşıracaksınız, finali surprizli. Faruk Bey, ne yazsa okurum diyebilecegim bir yazar
Herkese keyifli okumalar.
Faruk Duman'ın Sus Barbatus'tan sonra okuduğum ikinci kitabı. 92 sayfa. Bir çırpıda okunacak , masalsı ve büyülü bir üslupla verilen kurguya bir kez daha bayıldım.Faruk Duman, bizi, Sus Barbatus kitabında, en önemli sembollerinden biri olan ormana, dağa götürürken bu eserde de orman yine aynı, Barbatus'a göre daha yeşil:) ama acımasız değil daha sıcak anlatılıyor. Sadece arada gelen çıtırdılar ve kuş, böcek sesleri...
Pars sadece birkaç kişiye görünmüş ama varlığı muallak bir masalsı kahraman gibi çıkıyor karşımıza.
Anlatıcı Pars'ın güzelliğine ve asaletine hayran kalıyor. Bunu da öyle güzel ve samimi bir üslupla anlatır ki canlı bir biçimde görüyormuşçasına mest olur okuyucu. Anlatıcı ve okur bütünleşir.
Eserde ana kahramanımızın adı geçmiyor. Yani anlatıcımız aynı zamanda eserin kahramanı oluyor. Anlatıcı eserde iki yıllık üniversite okuyup köye dönen bir delikanlı. İş bulması gereklidir. Annesini anlatır eser boyunca da: ev işleriyle uğraşırken,onunla konuşurken göstererek, canlandırarak anlatır. Çocukluk aşkı Ceren’in ona annesinin ölmüş olduğunu söylediği ana kadar öğrenemiyoruz bu acı gerçeği. Annenin kaybedilmesi, masalların, düşlerin ve çocukluğun kaybedilmesi anlamına da gelir bir bakıma. Nitekim bu gerçekle beraber düşler son bulur tıpkı parsın yok oluşu gibi.
Kurgunun detaylarından bahsetmek istemiyorum ama Faruk Duman'la ilk defa tanışacaklar için başlangıç kitabı olarak bu eseri öneririm. Tabi ki şu anda baş tacım Sus Barbatus :)
1974'te, Beypazarı'nda vurulan son Anadolu Parsı'na adanan bu kitap yüksekokulu yarıda bırakıp askerliğini yaptıktan sonra çocukluğunu geçirdiği kasabaya geri dönen bir delikanlının hikayesini anlatıyor. Sık sık ormanda yürüyüşe çıkan bu delikanlı yoğun sislerin, yaprakların, dalların ardından bir görünüp bir kaybolan parsın peşinden gider. Pars neden yalnız , neden hüzünlüdür?
Anlatım ise hem çok gerçekçi hem de bir o kadar masalsı. Düş ile gerçek iç içe. Betimlemeler seni ormanda gezintiye çıkartıyor, yağmur damlaları tenine değiyor, puslu sisin ardından gözü görebiliyorsun, parsın hüznünü hissediyorsun. Kitabın ismi bile şiir gibiyken arka planda hüzünlü bir aşk ve aile draması da varken 92 sayfalık kitap kısa sürede bitiveriyor. Yazarla tanışma adına ise keyifli bir başlangıç olduğunu söyleyebilirim.
"Günlerini ormanda gezintiler yaparak, tüm dikkati ile doğanın sesini dinleyerek geçirmekteyken bir görünüp bir kaybolan parsın peşine düşer..."
Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolur...
"1974'te, Beypazarı'ında vurulan son Anadolu Parsı'na adanmıştır..." diyerek başlıyor yazar...
Okumaya başladığım andan itibaren