Sen verirsin ariyet bu can-ı mahzununı bana
Senden ayrılamak heman ölmekdir ey huni bana
(Ey aşıkların kanını dökmeye âdet edinen zalim sevgili! Bu mahzunı canı bana ödünç olarak veren sensin.Bu durumda senden ayrılmak benim için hemen ölmek demektir.)
Bilmem hiç açık bir arazide kasırga veya hortum gördünüz mü? Allah vermesin ama hani şöyle küçükleri çalı çırpıyı; büyükleri de çatıları ve hayvanları göğe savuran havaî girdaplardan bahsediyorum. Büyük Sahra'da veya çöllerdeki kum firtinalarının şiddetlileri bu tür hortumlar oluşturur. İhtimal filmlerde görmüşsünüzdür; şimdi o manzarayı gözünüzün önüne getiriniz ve o dönüp duran hortumu Mecnun'un ruhu farz ediveriniz..
Hortum, aslen bir rüzgârdan ibarettir. Ancak rüzgârın cismi olmadığı, yani yalnızca ruh olduğu için ona görünürlüğünü veren, ancak şiddetidir. Bu şiddettir ki, onu kum tanecikleriyle görünür kılar. Bu şiddet ve aşırılık, tıpkı Mecnun'un aşktaki izdiyadı gibidir. Çünkü ruhun da gerçekte görünmediği, naslarla sabittir. Ancak eğer Allah iradesi isterse onları değişik boyutlarda ve şekillerde gösterebilir. Bu da aşırı isteğe, aşka, çağırmaya bağlıdır. Mecnun'un âşıklıktaki gücü ve aşkının mübalağası, onun ruhunun çöllerde hâlâ görülmesine vesiledir. Zira onun peyrevleri sayılan asri Mecnun'lar her devirde ondan manevi istimdatta bulunmakta, ruhaniyetinden kendi aşklarının artmasına bir vesile aramaktadırlar.
