Ve Günler Yürümeye Başladı Eduardo Galeano
Bir takvim formatında yazılan Ve Günler Yürümeye Başladı, 1 Ocak'tan 31 Aralık'a her gün için yakın tarihte ya da eski çağlarda o gün yaşanan özel bir hikâye anlatıyor. Eduardo Galeano, Aynalar'da olduğu gibi kadın, erkek, iktidar, yerliler, ırkçılık, emperyalizm, kültürler, daldan dala atlayarak; değinilmedik konu, ulaşılmadık coğrafya, çoğaltılmadık ses bırakmıyor.
Sürekli daha ileriye taşımaya çalıştığı minimalist stili ise zirvede. Fazladan tek bir sözcük bile kullanmak istemiyor, her şeyin özüne inmeye çalışıyor: konunun, insanın, sözcüğün, tarihin... Söylemek istediğini mümkün olan en kısa biçimde aktarmak; herhalde Galeano edebiyatının en güzel özeti budur.
Hüzünlü sayfaların ağırlığı kaçınılmaz olsa da geleceğe yönelik umudu her satırda hissettirerek "dünyanın vicdanı" yakıştırmasını Eduardo Galeano'nun ne kadar hak ettiğini, bu kitap bir kez daha teyit ediyor.
(Tanıtım Bülteninden)
Eduardo Galeano'yu Kadınlar kitabı ile tanıdım ve yazarın tarzını sevdim. Bu kitapta karşıma çıkınca okumaya karar verdim, yazar farklı zamanlardan yaşanmış bir çok olayı bir araya derlemiş ve her gün farklı bir olaya yer vermiş.
Her sayfa birbirinden etkileyici ve yazarın üslubu bu etkiyi daha da güçlendiriyor. Yazar bir çok yaşanmış olay anlatıyor, bunlar zaman zaman insanların başarı öyküleri zaman zaman da insanın kötü tarafını içeren öyküler. Başarı öyküleri alışageldiğimiz, o çok çalıştı, inandı şimdi zengin şeklinde öyküler değil. İnsanların dayatmalarına karşı çıkan, özgürlük için, adalet için uğraşan insanların hikayeleri..
Yazarın olaylara karşı tutumu ve derlediği öykülerin hepsi birbirinden değerli, fırsat buldukça diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum ve herkese tavsiye ederim.
Hadi bi gün seçin ve tarihte o gün ne olmuş onu öğrenin.Belki okumanın keyifli olurken öğretici de olabileceğini anlatan çok güzel kitaplardan.Günlerimizi bilerek yaşamalıyız.Ve kitap elinize olur da geçerse sizde Kader deyip okumadan geçmeyin. :)
Her gune gercek bir hikaye bir cogu aklinizda kalmiyor ama herkesin ilgisini cekebilecek kucuk kucuk hikayeler var ben hergun bir ay okuyarak cok zevkle okudum
İnsanoğlu nasıl bir tür varlıksa artık ne din, ne bilim, ne akılla onu hizaya getirmenin bir yolunu düşünemiyorum. Bu kitap bu gerçeği bir kez daha ortaya koyuyor.
Kitaptan 31 Alıntı
Tarihte bugün ...
Ağustos 6
Tanrının bombası
"1945’te bugün, Hiroşima öldü. Atom bombasının dünya prömiyerinde şehir ve insanları bir anda kömüre dönüştü.
Hayatta kalan az sayıdaki insan hâlâ dumanı tüten yıkıntıların arasında sakat ve uyurgezer bir halde dolaşıyordu. Çıplaktılar, patlama sırasında üzerlerinde olan giysilerin desenleri yaraların üzerine çıkmıştı. Atom bombasının ateşi duvar kalıntılarının üzerinde daha önce orada bulunmayan gölgeler oluşturmuştu: kollarını havaya kaldırmış bir kadın, bir adam, koşulu bir at...
Üç gün sonra, Başkan Harry Truman radyoda konuştu. Şöyle dedi:
-Bu bombayı düşmanlarımıza değil de bizim elimize verdiği için Tanrıya müteşekkiriz; onun yoluna ve amacına uygun kullanımında da bize rehberlik yapması için ona dua ediyoruz.”Ve Günler Yürümeye Başladı, Eduardo Galeano (Sayfa 248 - Sel Yayıncılık 3. basım Şubat 2016)
2008 yılında, Miguel López Rocha, Meksika’nın Guadalajara şehrinin kenar mahallelerinden birinde dolaşırken ayağı kaydı ve Santiago Nehri’ne düştü.
Miguel sekiz yaşındaydı.
Boğularak ölmedi.
Zehirlenerek öldü.
Aventis, Bayer, Nestle, IBM, DuPont, Xerox, United Plastics, Celanese ve diğer firmaların kendi ülkelerinde yapamadıkları şekilde nehrin sularına boşattıkları arsenik, hidrosülfürik asit, ava, krom, kurşun ve furan öldürdü onu.
Şubat 14
Aralık 20
Kapı kapalıydı:
-Kim o?
-Benim.
-Seni tanımıyorum.
Ve kapı kapalı kalmaya devam etti.
Ertesi gün:
-Kim o?
-Benim.
-Senin kim olduğunu bilmiyorum.
Ve kapı kapalı kalmaya devam etti.
Ve sonraki gün:
-Kim o?
-Ben senim.
Ve kapı açıldı.
(1119’da Nişabur şehrinde doğan Pers şair Farid al-din Attar’dan)
Ekim 28
Simón Rodrîguez 1769’da bugün, Caracas’ta dünyaya geldi.
Kilise onu yolda bulunan çocuk, yani hiç kimsenin evladı diye vaftiz etti, ama o Hispanik Amerika’nın en aklı başında evladı oldu.
Aklını cezalandırmak istercesine ona Deli derlerdi. O ise derdi ki, milli marşları ve bayrakları olsa da, bizim ülkelerimiz özgür değiller, çünkü yaratanlar özgürdür, kopyalayanlar değil ve düşünenler özgürdür, boyun eğenler değil. Öğretim, derdi Deli, şüphe etmeyi öğretmektir.
Mayıs 23
Dünyanın sahibi, petrolün kralı, Standart Oil Company’nin kurucusu John D. Rockefeller 1937’de öldü. Neredeyse bir asır yaşamıştı.
Otopside vicdan namına herhangi bir şeye rastlanmadı.
bize yemek veren toprak bizi yiyecek olan topraktır.
Nisan 26
Bu olay 1986’da, Ukrayna, Çernobil’de meydana geldi.
Dünyanın o ana dek gördüğü en büyük nükleer felaketti, ama bu trajediyi ilk andan itibaren haber alan yegâne canlılar kaçıp giden kuşlar ve toprağın altına saklanan kurtçuklar oldu.
Sovyet Hükümeti sessizlik emri verdi.
Radyoaktif yağmur Avrupa’nın önemli bir bölümünü istila etti ama hükümet inkâr etmeye ya da susmaya devam etti.
Bir çeyrek yüzyıl sonra, Fukushima’da, birçok nükleer reaktör patladı ve Japon Hükümeti de sustu ya da alarm verici versiyonları inkâr etti.
İşte bu yüzden, İngiliz emektar gazeteci Claude Cockburn şu tavsiyede bulunurken haklıydı:
-Resmi olarak yalanlanana kadar hiçbir şeye inanmayın.
Çok yavaş gidiyormuş. O kadar ki, kaplumbağalar oturup onu bekliyorlarmış.
Bir gün oranın sakinlerinden biri yanına yaklaşmış ve kaygılı bir ifadeyle onu selamlayıp şöyle demiş:
-Ama Don Dávalos... Bu hızla siz hiçbir yere varamayacaksınız.
Ona yanıtı şu olmuş:
-Ben bir yere varmak için yolculuk etmiyorum. Sadece gitmek için yolculuk ediyorum.
1918’de Moskova’da, devrimci coşkunun tam ortasında, Anatoli Lunacharski Tanrı’yı yargılayan bir mahkemeye başkanlık etti.
Bir İncil sanık sandalyesine oturtuldu.
Savaya göre, Tanrı tarih boyunca insanlığa karşı sayısız suç işlemişti. Savunma avukatı Tanrı’nın suç ehliyeti olmadığını iddia etti: zira ileri derece bunaklıktan muzdaripti: ama mahkeme onu idama mahkûm etti.
1918’de bugün, şafak vakti, beş mitralyöz mermilerini gökyüzüne doğru boşalttı.
Ocak 18
1979’un sonlarında, Sovyet güçleri Afganistan’ı işgal etti. Resmi açıklamaya göre işgalin sebebi ülkeyi modernize etmeye çalışan laik hükümeti savunmaktı. Ben 1981 yılında bu konuyla ilgilenen Stockholm’deki uluslararası mahkemenin bir üyesiydim. O oturumların birinde yaşadığım önemli bir anı asla unutmayacağım. O dönemde freedom fighters, yani özgürlük savaşçıları, şimdiyse teröristler olarak adlandırılan radikal İslam’ın temsilcisi üst düzey bir dini lider tanık kürsüsündeydi. İhtiyar şöyle gürlemişti: -Komünistler kızlarımızın namusunu kirlettiler! Onlara okuma yazma öğrettiler!
