Yeryüzünün hüznü
Sesinde bunca yağmur birikmiş
yeryüzü iki sokak ötende
zaman oradan karışıyor hayata
yorgun göğsünün üzerinde kuşlar
kıpır kıpır.
ağacın kalbi kabuğunda
gökyüzü bulutun taşıdığı mavi
rüzgâr kimbilir nereden gelir
yarı yarıya bölüşüyoruz bir günü
yerle gök arasında.
bunca uykusuz ağaç varken
orman bir başına kalmış gecede
oturmuş bizi bekliyor yağmur
bir hayâlden çıkmış gibi dalgın
ve tedirgin kendine.
