O saatte, bir anlık mutluluk ve teselli için yapılacak tek mantıklı şeyin, insanın sevgilisiyle yarı karanlıkta birbirine sarılması olduğunu Vali Paşa, Kolağası ve Doktor Nuri, her üçü de biliyorlardı artık.
İnsanların birbirleriyle ilişkileri zayıflamıştı, dostlukları ve yeni bir şeyler öğrenme, yeni söylentilere öfkelenme isteği de azalmıştı. Herkesin yeterince korkusu, yarası, telaşı vardı. Kimse komşusunun ölümüyle meşgul değildi.