Veda Busesi - 34U442
Umay UmayVeda Busesi - 34U442 Gönderileri
Veda Busesi - 34U442 kitaplarını, Veda Busesi - 34U442 sözleri ve alıntılarını, Veda Busesi - 34U442 yazarlarını, Veda Busesi - 34U442 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
vahşetim saklıyor üşüdüğüm geceleri ve tüm ağlayışlar uyuşturuyor parmaklarımı. yağmur bira kutuma doluyor; beş gün beş gecedir bu balkonda soğuktan ve yalnızlıktan örülen bir yol açıyorum.
mikrofonu bir silah gibi ağzıma dayıyorum. benden önce dinleyiciler ve çalanlar vuruluyor.
herkesin dönecek yeri var, benimse ihanet eden anılarım. küçük kırmızı bir balık: babamın tek hediyesi on yaşıma. ve niye bu kadar küçük ve niye bu kadar kırmızı diye.
çok içme, dedi bana. yoksa kötü düşler görürsün. suçlu ve yalnız kalırım karanlığın ortasında. elini tutamam ve notaların hepsi kurşun gibi batar kalbimize.
çünkü tren yoluna devam eder, tıpkı o duada olduğu gibi. öğrendik renksiz kanlar içinde ölmeyi, çünkü hep kırmızı ölümlere yürüdük. "çocukken ilk karabasanımız çatı katındaki gofretlerdi" diye anlatırken ve kimse görmezken çatı katındaki ilk ayak sesinin tozlarını, tuğlaların söylediği şarkıyı... bir isimdi sanki bu alın yazısı. öyleyse neden annemin kuzu tüylü misafir minderlerini ateşe verdim... neden romatizma ilaçlarıyla intiharlar ettim... sadece senin olan rüyaya sarılıp yeniden uyuyabilmek için.
bataklıkların arasında, yaşamak için, sadece bunun için çırpınan bir çocukluktan geldim. karanlığı, sokak lambalarını kırarak öğrendim. bu bir bedelse, aldattığım tüm duyguları kanayarak ödedim.