Bununla birlikte bazen biriyle geçirdiğiniz her dakikayı hatırlamak isterdiniz. Sıradan her anı hatırlamak isterdiniz. Onları daha doğru düzgün yaşamış olmayı ve sıradanlıklarına rağmen değil ama sıradanlıklara uğruna daha kalıcı bir şekilde kendinizi onlarla damgalamış olmayı dilerdiniz. Çünkü hikayenin bitmesine hazır hissetmezdiniz. Fakat bunu ancak çok geç olduğunda fark ederdiniz.
'Saygınlık fazla abartılmış. İnsanlar o olmadan da yaşayabilir. Fakat insanlar gülmeden yaşayamaz. Saygınlığı memnuniyetle kahkahayla takas ederim, çünkü saygınlık ucuzdur, oysa gülmek her şeye değer.'
Uzuvlarını kaybeden insanların bedenleri onun gittiğini unutmuşcasına kaşınan ve acıyı hisseden bir 〝hayalet uzuvlarının〞 olduğunu duymuştum.
Benim hayalet bir üçlü grubum vardı.