Veda Oyunu
Milan KunderaVeda Oyunu Reviews
You can find Veda Oyunu reviews, Veda Oyunu book reviews, Veda Oyunu ratings on 1000Kitap.
Son Varoluşçu: Kundera'sı dokunuşlar
Geçen gün yitirdiğimiz yazarı elimde kalan son eseriyle yadetmek ve adaylıklarına rağmen hiç Nobel verilmemesine (Yaşar Kemal gibi!) tepki adına okudum. 1973 yılında henüz Çekoslovakya'da iken (Batı'ya iltica etmeden) yazdığı, dilimizde ilk kez Veda Oyunu adıyla basılan ve ünlü roman üçlemesinin sonuncusu bu eser.
Tarihi Prag Baharı ve
Kitap, karakterlerin duygusal griftlerini muhteşem bir şekilde gözler önüne seriyor.
Milan Kundera karakterlerin iç dünyalarını yansıtırken aynı zamanda toplumsal normlara da ışık tutuyor.
Kitap, aynı zamanda aşkın zaman içinde nasıl değişip farklı bir forma dönüştüğünü karakterlerin kendi icindeki çatışmaları ile ustalıkla işliyor.
Milan Kundera, kitapta birçok konuda çok güzel deneyimler sunmasının yanında dili de çok ince eleyip sık dokuyarak kitaba muhteşem bir sürükleyicilik katıyor.
Milan Kundera Çek vatandaşı. İlk defa okuyorum bu ülkeden bir yazarı. Aynı Macaristanlı Magda Szabo gibi. Beni şaşırtan ikisinin de romanlarında kaplıca kenti ve kedi, köpek işkencesi işlenmesiydi. Demek ki o coğrafyanın o dönemki konuları bunlar üzerine yoğunlaşmıştı.
Kitaba gelecek olursak, çok acemi bir yazarı okuyor gibi hissettim. Sanki amatör birinin karalamaları. Ucuz bir pembe dizi. Doktor hele çok canımı sıktı. Böyle şeylerin gerçek olma ihtimali canımı sıktı. Hem üslup hem hikayeyi ben beğenemedim. Ama Çek bir yazar okuduğum ve bu kaplıca kenti meselesini daha detaylı öğrendiğim için çok mutluyum.
Ruzena
uzun süreye yayıp okuduğum için mi oldu emin değilim ama bana çok olağanüstü gelmedi kitap. beni etkileyen karakterler ve kısımlar oldu elbette ama genel olarak herkese anlatıp önerebileceğim tarzda bir etki bırakamadı bende.
evli ve çapkın bir müzisyenin bir hemşireyi hamile bırakması etrafında dolaşan biraz mizahla biraz da erotizmle harmanlanan bir olay örgüsü. kitabı okurken genel olarak telaşlı bir duygu hakimdi. o telaşı hissetmek hoşuma gitti.
en en en sevdiğim ve öylesine okurken bir anda gözlerimin açıldığı oturuşumu düzelttiğim, algılarımı sonuna kadar açtığım kısım ise jakub’un kendini raskolnikov’la kıyasladığı kısım oldu. sırf o kısım için bile olsa iyi ki okumuşum kitabı.
Zengin ve eğlenceli bir kurgusu var romanın. Tabi Kundera okurken alınan lezzet kurgudan ve öyküden bağımsız olarak kendisinin dili, mizahı ve gözlemleri. bir solukta okunan eğlenceli ve şaşırtıcı finalli bir roman. olayların ve romanın tüm akışının arasına serpiştirilmiş felsefe okumayı daha bir eğlenceli kılıyor.
Ruzena'yı hiç unutmayacağım...
Kundera, çok olağanüstü bir şey anlatmıyor ama olağan olan bir şeyi muazzam bir olağanüstülük ile anlatıyor.
Ne zaman Kundera okusam gerçeklik ile kurmaca arasında gidip geliyorum. Her şeyin farkında olan yazar ara ara okuru uyarma ihtiyacı duyuyor.
Kundera bir anlamda ezelden beri kurmaca ile süslenen yaradılış ve devam eden yaşamı muzip ve ironik bir gerçeklik ile gözler önüne seriyor.
Değil mi ki; hepimiz çok büyük bir kurgunun ufak yapbozları gibiyiz. Doğunca bir parça ile katılırız ama yeni olarak değil kaybolan parçanın yerine...
Ama ömrüm boyunca Ruzena'yı unutamayacağımı biliyorum artık. Çünkü bu hikayede unutulmamayı bir tek o hak ediyor.