Sosyalizmin kurulması için, Lenin'e göre, emek cephesi»nin, askeri cepheden daha az onemi yoktur ve iş kahramanlığı cesaret kadar
hürmet edilir şeydir; hatta savaş sonuçlanıp kazanılınca, emek cephesi» esas cephe haline geliyordu.
Paranın egemen olduğu bir toplumda emekçilerin yoksulluk içinde kıvrandığı bir avuç zenginin de onların sırtından asalaklık ettiği bir toplumda gerçek özgürlük olamaz …
Savaş halindeki memleketler emperyalist memleketlerdir; ta barış döneminden beri, emperyalist genişleme politikaları çatışmaktaydı, öyle olunca savaş emperyalist bir savaş, emperyalizmler arasındaki bir savaş, emperyalist burjuvaziler arasındaki savaş olarak tanımlanır. II.'nci Enternasyonel çökmektedir çünkü oportünizm ve parlamentoculuk kendisini kemirmişdir. İşçi hareketi burjuvaziyi kendi politikasında izlememeli aksine ona karşı koymalıdır; hem burjuva milliyetçiliğine, hem de sosyal-demokratların ihanetine karşı aynı zamanda savaşmalıdır. Özellikle, 1905'de olduğu gibi, Rus işçi sınıfı, 1914'de de Çarlığın yenilgisini arzulamalıdır ve ne olursa olsun emperyalist savaşı Rus derebeylerine ve büyük burjuvazisine karşı bir savaş haline dönüştürmelidir. Böyle olunca Lenin "(burjuva) vatanın savunması" parolasına karşı emperyalist savaşın bir iç savaş haline dönüştürülmesi, parolasını ortaya atıyor.