Herkesin herkese sen busun şeklinde hitabı olan bir dünya da biraz kendi tarzında sorguya geçmiş yazar. Neden illa bir "şey" le yaftalanıyor insan ya da yaftalıyor. Bir yere, bir kalıba sığmak zorunda mıyız? Öncelikle insan olalım. İnsan rengarenktir.. Bir çok şey olabilir, düşünebilir, hissedebilir. Bir renkle boyamaya çalışmaktan vazgeçmeliyiz birbirimizi. İnsanın izmlerin dar kalıpları içine sıkıştırılmasına, sağcı solcu diye ayrılmasına da karşıyız İsmet Özel'le.
Siyaset terimlerine yabancı olmamdan dolayı okurken çok zorlanmama rağmen, bir bakış atmak güzel bir tecrübeydi. Bütün sınıflara, insan kategorilerine bakınca kendime uygun ve yakışanı tekrar gördüm. Ölüyoruz arkadaşlar; ne kadar yaşasak da..
Ne kadar ölüm bir son değildir desek ve inansak da: aslında sondur. "Siz şimdi ahiret hayatının gerçekliğine bütün varlığıyla inanan biri olarak benden şunu işitin: Ölüm bir sondur, insanın tazelenebilmesinin sonudur. Öldükten sonra ne günah, ne sevap işleyebilir, ne hatalarımızı telafi, ne de tövbe edebiliriz." Bu bakıma sondur.
"Bir muamma olarak doğdum ve bir bilmece olarak öleceğim." Yaşarken bizi neyin beklediğini bilemeyiz, öldükten sonra da keza, emin olamayız. İnsan tabiatına uygun yaşayabilmemiz dileğiyle..