Walter Benjamin'in mezarını aramaya gelen Hannah Arendt hiçbir şey bulamamıştı. Hiçbir şey; görüp gördüğü en güzel yerlerden biri hariç. "Yoktu" diye yazmıştı Gershom Scholem'e bir süre sonra, "adı hiçbir yerde yazmıyordu." Oysa belediye dairesince sağlanan kayıtlara göre, Benjamin'in seyahat arkadaşlarından biri olan Frau Gurland, beş yıllığına bir "niş" kiralamak için yetmiş beş peseta ödemişti 28 Eylül 1940'da; Benjamin'in, (...) genel itibarıyla aşırı dozda morfin sonucu intihar olarak bilinen ölümünden iki gün sonra. "Yanında canını defalarca alabilecek kadar morfin taşıyordu" diye yazıyor onu dağlardan geçirip İspanya'ya getiren Lisa Fittko.
(...) Benjamin, ölümde bile bir kaybedendi, mezarı bahşiş peşinde koşan adamların elinde oyuncak olmuştu.
Eleştirel Kuram ve Yapısalcılık Sonrası düşüncesinden etkilenen Taussig'in ele aldığı konular, Port Bou'da Walter Benjamin'in gömülü olduğu mezarlıktan, Kolombiya'daki köy şiiri tartışmalarına, şeytan akdine, şaman bedeninin acayipliklerine, ihlale, New York Şehri polisine ve çiçeklerle şiddet arasındaki ilişkiye kadar uzanan geniş bir yelpazeye yayılıyor ve yazarın bizzat yürüttüğü saha araştırmalarından besleniyor.
