Ward No: 6 Stage 4
Anton ÇehovWard No: 6 Stage 4 Reviews
You can find Ward No: 6 Stage 4 reviews, Ward No: 6 Stage 4 book reviews, Ward No: 6 Stage 4 ratings on 1000Kitap.Dmitriç kendisini sürekli endişe içinde bulur ve herhangi bir suç işlememesine rağmen devamlı takip edildiğini düşünür. Paranoyak bir izlenim veren Dmitriç en sonunda Altıncı Koğuş'a yatırılır. Bu akıl hastanesinde kaldığı koğuş oldukça kötü durumdadır ve hastalarla ilgilenilmektedir. Dmitriç de maruz kaldığı bu durumdan şikayetçidir, yaşadıkları zorbalıklara ve adaletsizliklere karşı çıkmaktadır. Koğuşta kalan beş kişinin doktoru olan Andrey Yefimıç ise kendi statükosunun devamlılığını isteyen, mevcut durumu değiştirmek için hiçbir şey yapmayan bir kişi görünümündedir.
Kitap düşkünü olan Yefimıç de birtakım felsefik sorgulamalar yapmaktadır ve yalnız bir insandır. bir gün Altıncı Koğuş'a uğrar ve Dmitriç ile sohbet eder. Dmitriç onun bir casus olduğunu düşünse bile Yefimıç'in hastane ve hapishane kıyası sonrasında düşüncesi değişir. İkilinin felsefik konuşmaları bir süre devam eder. Yefimıç yaşadığı yalnızlık ve konuşacak kimsesi olmaması gibi nedenlerden ötürü onunla sohbet etmekten mutluluk duyar.
ikilinin bu sohbetlerine gizlice tanıklık edenler doktorun da hasta olduğu düşüncesine kapılır. Yerel yönetimin olağan toplantısı görünümündeki bir davete icap eden Yefimıç için yolun sonu gözükmektedir. Sohbet sırasında uzmanlarca sınandığını fark etmez ve koltuğundan olmasına giden süreç hızlanır. Devamında maddi durumunun da kötüye gitmesi arkadaşlarının tedavi önerisine sıcak bakmasına neden olur. Yefimıç da hastalarının kaldığı Altıncı Koğuş'a kapatılır. Kısa bir süre sonra da hayatını kaybeder.
72 syf.
9/10 puan verdi
HER İNSAN ÖLMEK İÇİN DOĞAR VE ACILAR İNSANI MÜKEMMELLİĞE GÖTÜRÜR. (!)
Deliler ülkesinde akıl, bir kusur sayılır.
------
-Sahiden ölümsüzlük var mıdır? Ya da hiçlikle çevrili dünyamızın bir sona ihtiyacı yok mudur?
-Ölümsüzlüğün everesti firavundur, onun da acı çekerek ölmesine şahit olmadı mı bu dünya!
------
1892 yılında yayımlanmış
Bir kasabanın akıl hastanesinde geçen olaylar, doktor ve hastanın diyalogları..
Eğitimli bir hasta olan; İvan Dmitriç ile Doktor Andrey Yefimıç arasındaki felsefi çatışma..
Eserde yazar, ülkenin sorunlarına karşı insanın duyarsızlaşmasını, görmezden gelişini, sessizce kabullenişini 'delilik' olarak adlandırıyor.
Düşündüren etkisinde bıraktıran bir eser.
Doktor ile hastanın sohbeti çok güzeldi. Kısa bir kitap olmasına rağmen insanı güzel düşüncelere itekliyor..
Altıncı Koğuş Kitap Yorumu
Çehov'dan okuduğum ilk kitaptı.
Ve sanırım devamı da gelecek.
Kısa bir tanıtım: Çehov, Rus oyun ve kısa öykü yazarıdır. Kısa öykü alanında tarihteki en büyük yazarlar arasında yer almaktadır.
Doğum tarihi: 29 Ocak 1860, Taganrog, Rusya.
Ölüm tarihi ve yeri: 15 Temmuz 1904, Badenweiler, Almanya.
Anton Çehov, Altıncı Koğuş kitabında akıl hastanesindeki bir hasta ve de bir doktor arasındaki çekişmeleri anlatıyor. Oldukça kısa bir kitap fakat sindirerek okunması gereken bir derinliğe sahip.
Kitapta küçük bir kasaba hastanesinin doktoru olan Andrey Yefimıç ve hastanenin altıncı koğuşunda kalan akıl hastaları anlatılıyor. Kitapta özellikle de hastalardan biri olan İvan Dmitriç'in fikirleri üzerinde duruluyor. Kitapta insan yaradılışı ve daha birçok konu hakkında derinleme mesajlar görebilirsiniz.
Bu kitapta edebiyet ve felsefenin uyumunu görmek mümkün.
Beğendiğim bir kitap oldu.
Fakat nedendir bilmiyorum bir eksiklik hissettim.
Sanki biraz daha uzun olabilirdi.
Bir şeyler eksik kaldı bende.
/ Tavsiye ediyorum
Ruslar bu işi biliyor.
Çehov!
Hayran bıraktın kendine...
Okuduğum ilk Çehov öyküsü. Son olması mümkün değil.
Tek kelime ile mükemmel bir kitap. 68 sayfada neler anlatmış neler. Öyle bir saatte okurum falan diye başlamayın derin, düşündüren bir kitap, ağır ağır okumak gerekiyor.
Kendimi Altıncı Koğuşta divanda oturmuş İvan Dmitriç ve Andrey Yefimıç'in sohbetini dinlerken buldum :)
En sevdiğim alıntı;
"Evet hastayım. Halbuki düzinelerce, yüzlerce deli serbest olarak dışarıda dolaşıyor; çünkü sizin cehaletiniz onları sağlam insanlardan ayırd edebilecek bir kudrette değildir."
-İvan Dmitriç-
Her sayfada aydınlanma yaşayabileceğiniz bir kitap. Alıntılar üzerinden gidelim.
“Neden insan ölümsüz değil?” diye düşündü. Beynin merkezi ve kıvrımları, görme ve konuşma yetisi, bilinç ve zeka… Eğer bütün bunlar toprağa karışıp, sonunda da dünya kabuğuyla birlikte soğuyarak milyonlarca yıl boyunca güneşin etrafında anlamsız ve amaçsız bir şekilde döneceklerse neye yarıyorlar?”
Bu cümle yüzüme tokat gibi çarptı. Neden yaşıyorum? Varoluş amacım ne? Cevabını tabii ki bulamadım.
“Şans eseri oluşan koşullar sonrasında, seçim hakkı olmadan, hiç yoktan hayata davet edilmiştir… Ne için?
Bu cümle de beni benden aldı. Bu hayata acı çekmeye mi geldik? Acı derken çoğu kişinin alıntı yaptığı şu cümle de çok doğru noktaya parmak basıyor.
“Acıyı küçümsersiniz, ama parmağınızı kapıya sıkıştırdığınız vakit en yüksek perdeden inlersiniz”
Samimiyetsizlik ve empati eksikliği bu kadar güzel anlatılamazdı.
“Şahsiyetlere karşı takınılan tutum böyle resmi ve ruhsuz olduktan sonra hakimin masum bir insanı bütün özel haklarından mahrum ederek ona ağır hapis cezası vermesi için tek şeye ihtiyacı vardır: Zaman. Karşılığı hakim maaşı olan, bir kaç formaliteyi yerine getirebilecek kadar zaman…”
Hele bu cümle. Ne kadar acı! Bir o kadar da gerçek!
Kitapta o kadar güzel tespitler var ki neredeyse her satırı alıntı olarak paylaşasım var. Son alıntımla inceleme yazımı bitireceğim.
“Lakin emin olabilirsin, efendi, o güzel günler gelecek!”
1882’de yazılmış bu kitabın üzerinden 140 yıl geçmiş. Peki size sorarım. O güzel günler ne zaman gelecek?
