Kısacık ama çok şey anlatan kitaplardan biriydi.Bu kadar geç okuduğuma üzüldüm.Çok beğendim.
Andrey Yefimıç adaletsizliğin , yozlaşmışlığın farkında olup sesini çıkarmaya tenezzül etmeyen ,kendisi bir eli yağda bir eli balda olduğundan diğer insanların çektiği acıları küçümseyen , onlara “şikayet etmeyi bırak, acı kaybolup gidecektir” diyen bir adam.Acıyı ancak teorileriyle tanıyor ve kitabın sonunda onunla gerçekten karşılaşıyor.
Yazar, kendi rahat hayatlarının içerisinde entelektüel ve aydın geçinip çevresindeki insanlardan bir haber yaşayan , alt tabakadakileri zerre anlamadan tepeden bakan , küçümseyen tavırlarla kendilerini yansıttıkları kişiliğin tam tersi hareket eden iki yüzlüleri çok iyi yansıtmış.
6. Koğuştaki “delilerin” dışarıdakilerden çok daha akıllı olması da asıl vurucu noktaydı.
