Kazuo Ishiguro’nun okuduğum beşinci romanı bu ve ilk yarısı benim için hayal kırıklığıyla geçti. Bilim kurgu, fantastik roman gibi her romanında farklı bir türün yapısal özelliklerini kullansa da hepsinde kendine has bir ses yakaladığını düşünüyorum yazarın. Özellikle hafıza, bellek tüm romanlarının değişmez izleği... Ama bunun yanında daha önceki romanlarda yakaladığım, kahramlarla aramda kurulan sıcak ve sempatik ilişkiyi bu kez yakalayamadım. (Son elli sayfada bir nebze...)
Hayatını adadığı bir gizeme doğru adım adım giden ünlü dedektif Christopher Banks, anılarını o kadar sakin bir biçimde anlatmış ki merak duygumu baltalayıp durdu. Belki de yazarın amacı buydu. Sonuçta polisiye bir roman yazmak değil “ölsüzlüğümüz”ü anlatmaktı niyeti. Bu da heyecan değil sıkıntı vermelidir insana.
Çin, Japonya ve İngiltere üçgeninde; arka planında savaşın ve ihtirasların sorgulandığı bir kurgu ile Ishiguro yine zengin kültür birikimini konuşturmuş tabii.
