İlk kitapta, o kırgınlığı içinizde hissedebiliyordunuz, duygu muhteşem yansıtılmıştı ve elinizde olmadan empati kuruyordunuz. Ama 2. kitap, tıpkı korktuğum gibiydi. Tek bir günü anlatan bir kitaptı, bir gününü kitap yapmış gibi, daha büyük ve geniş çaplı bir şey bekliyordum ister istemez.
Bu sefer de Adam'ın kırgınlığı içimizi burkuyordu ama içeriği, Adam'ın fanları ve konserine gelen kadınlarla yaşadıklarının ayrıntılarını bilmemiz o kadar gerekmiyordu sanki ya?
Eğer bu kitapta o kısımlar biraz daha azaltılsaydı her yaşa uygun olabilirdi. Ama bu haliyle 2. kitap benden onay alamadı.
Shooting Star'ın şarkı sözleri, sonuna kadar övgüyü hakediyordu ve gerçek olsa kesinlikle takip edeceğim bir grup olurdu.