Büchner'nın erken ölümüyle bir kitap parçası olarak kalmış olan Woyzeck ağır diliyle ve sahnelerin düzensizliğiyle okuru hayli yoruyor. Fakat karakterler üzerinden verilen mesajlar ve Büchner'nın kendi dünya görüşünü okura iletme biçimi çok ilgi çekicidir.
Öncelikle okur ana karakter Woyzeck'in toplumun en alt tabakasını oluşturan,
Eser hakkında bilgi verebilmem için öncelikle yazarın hayatından kısaca bahsetmem gerekiyor. 19. yüzyılın başında (1813) Almanya'da doğan Georg Büchner, annesi aracılığıyla henüz küçük yaştan itibaren tattığı ünlü edebi eserlerin etkisiyle büyümüştür. Lise yıllarında fen bilimlerine yatkınlığı olmasına rağmen edebi yazınlardan da kopmamıştır.
Bir arkadaşımın bana “Okuduktan sonra üzerine bayağı düşüneceğin bir oyun.” diyerek önerdiği bir kitaptı Woyzeck. Gerçekten de öyle, kısacık bir sürede bitti ama kat ve kat fazlası süreyle düşüneceğim bu kitabı.
Okuduktan sonra incelemeler için girdiğimde çok az okunması olması ve hiç inceleme eklenmemesi beni üzdü, ben de belki okuyacak olanlar
"Senin kadar güzel olabilir mi en korkunç günah?"
Kıskançlığın, sefaletin ve tahakküm altına alınmanın doğurduğu sonuçları kısa ama derin cümlelerle dile getiren ve sonu tamamlanmamış bir tiyatro. –bunun roman olmasını daha çok isterdim– Eserin baş kahramanı Woyzeck, bir berber aynı zamanda bir dokturun deneği. Birlikte olduğu kadının
'Bir zamanlar yoksul bir çocuk varmış, annesi de yokmuş, babası da, herkes ölmüş, hiç kimse kalmamış yeryüzünde. Herkes ölmüş, çocuk da gece gündüz aranmış durmuş. Bakmış yeryüzünde kimse yok, o da gökyüzüne çıkmak istemiş. Ay dede ahbap ahbap göz kırpmış ona; sonunda Ay dedeye vardığında bakmış. Ay dede çürük bir tahta parçası. Bunun üstüne
