İlk öncə əsərdə verilən dərin mənalı dialoqları çox bəyəndim,yazıçılar öz hislərini kitablar vasitəsilə bizə çatdırırlar, bu kitabda da bir az özümdən tapdım deyə bilərəm) yazıçıdan oxuduğum ilk kitabdır, ümidvaram ki, digər kitablarını da oxuya bilərəm. Əsərin əvvəlində diqqətdə sadəcə Anar və Kahira idisə, sonunda sadəcə Hurinin taleyi məni uzun düşüncələrə vadar etdi, yazıçı obrazların hislərini necə dolğun, təəssüratlı təsvir etmişdisə, sanki bütün bunları mən yaşayırammış kimi hiss etdim.
Kahiranın atası əsərdə çox yer verilməsə də dünyagörüşü, düşüncəsi ilə tərifəlayiqdir.
Kitabı bitirəndə Anar və Kahiranın bütün bu zamanda yaşadıqları gözümün önündən keçdi, hərçənd ki bir daha görüşməyəcəkdilər:(